Καλησπέρα! Άλλο ένα ποίημα του Soupault σήμερα - ίσως αυτό να μ' αρέσει λίγο περισσότερο από το χθεσινό, ίσως να είναι και λίγο περισσότερο μελαγχολικό. Αυτή τη φορά γνωρίζω την ποιητική συλλογή, καθώς σε τούτη την περίπτωση είχα φροντίσει να τη σημειώσω στο τετράδιο που λέγαμε, και ο μεταφραστής είναι πιθανόν να είναι και εδώ ο Γιώργος Κ. Καραβασίλης, όπως μας πληροφόρησε χθες ο Jinxx. Η εικόνα στο τέλος της ανάρτησης, όπως και η χθεσινή, είναι του Yan Nascimbene, ενός πολύ σημαντικού Ιταλού εικαστικού που πέθανε πριν λίγες μέρες. Οι συγκεκριμένες εικόνες προέρχονται από την εικονογράφηση διηγημάτων του Italo Calvino, ενώ έχει επίσης εικονογραφήσει και βραβευτεί για μια έκδοση του πρώτου μέρους του "Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο" του Προυστ, το "από τη μεριά του Σουάν". Πολλά φιλιά!
Η ΣΗΜΑΔΟΥΡΑ
Φυτέψτε με στη θάλασσα
Φίλοι
Φίλοι μου σαν πεθάνω
Δεν είναι για την ομορφιά της
Που τόσο τη λατρεύω
Αλλά γιατί σβήνει τα χνάρια,
Βρωμιές, σταυρούς και σάβανα
Είν’ η αληθινή
Σιωπή κι η μοναξιά
Για το λίγο καιρό
Που μου’ μεινε να ζήσω
Ξέρουμε φίλοι μου:
Η μυρουδιά που βασιλεύει
Γύρω στις πόλεις
Νεκροταφείων είναι μυρουδιά
Και της καμπάνας ο αχός
Πιο δυνατός απ’ τον αχό του
αίματος.
Φυτέψτε με στη θάλασσα
Φίλοι
Υπάρχει κει και φως κι αέρας
Κι αλάτι που τα ροκανίζει όλα
Σαν τη φωτιά
Και σαν τα χρόνια.
Η θάλασσα τίποτα δεν αντανακλά
Ούτε γκριμάτσες ούτε φάτσες
Δεν θέλω τις μακρόσυρτες πομπές
Και τις πενθοφορούσες
Τα μαύρα γάντια
Κι όλους τους φλύαρους
Τίποτα που να θυμίζει αυτούς τους
ίσκιους
Τα δάκρυα εκείνα και τις
λησμονιές
Ο θάνατος είναι δικός μου ύπνος
Ο λατρευτός μου ύπνος
Φυτέψτε με στη θάλασσα
Οι φίλοι
Οι άγνωστοί μου φίλοι τ’ αδέρφια
μου
Όλοι εκείνοι που ποτέ τους δε με
γνώρισαν
Και που δεν θα’ χουν λύπες
Αναμνήσεις
Προπάντων όχι μνήμη
Μα που θα με κατευοδώσουν μ’ ένα
χτύπημα στον ώμο.
Poésies Completes, 1932.
πολύ ωραίο ποίημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτηβ
Ωραίο ποίημα! Μου θύμησε το ποίημα του Tristan Corbiere ''Γράμμα από το Μεξικό''... Υπάρχει στο site http://jkpant.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο ποίημα, σ' ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας! Κατά τύχη, διαβάζω αυτές τις μέρες ένα διήγημα του Μέλβιλ, το Μπενίτο Σερένο, που επίσης έχει πολλά κοινά στοιχεία. Καλή σου μέρα!
Διαγραφή