Σήμερα είχα σκοπό να γράψω κάτι άλλο, όταν όμως άνοιξα το μέιλ στο οποίο ο Σ.Μ. μου' χει στείλει αυτό το υπέροχο τραγούδι του Kurt Weil με τη φωνή της Billie Holiday, σκέφτηκα ότι τίποτε άλλο δεν ταιριάζει περισσότερο σ' αυτή τη στιλπνή βραδιά της άνοιξης που γλιστρά προς το καλοκαίρι... Καλό βράδυ!
ευχαριστώ πολύ.η λεξη στιλπνη ειναι η πιο ακριβης.ειναι τοσο στιλπνο και χαλαρο το χρωμα αυτης της εκτελεσης που σε μελαγχολει απιστευτα,γενικως τα ανοιξιατικα-καλοκαιρινα τραγουδια κατα την γνωμη μου ειναι θλιμμενα,ε ειναι βεβαια και η Φωνη της αγαπημενης μας Billie
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ.Μ.
Συμφωνώ κι εγώ,υπάρχει μια μελαγχολία σ' αυτά τα τραγούδια, στο summertime π.χ., γιατί άραγε; Σ' ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για το ωραίο τραγούδι. Ε και βέβαια, αγαπάμε Billie!Καληνύχτα!
ΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα. Καταγοητεύθηκα από το "στιλπμή βραδιά της άνοιξης που γλιστρά προς το καλοκαίρι" Υπέροχη εικόνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αξεπέραστη η Billie!!!!
Και ίσως η ταπεινή μελαγχολία (γιατί υπάρχει και η υψιπετής) να είναι ένας τρόπος να προσεγγίσεις την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας.
Με πολλή αγάπη
Καλημέρα κι από μένα! Πολύ σωστή η διάκριση μεταξύ ταπεινής κι υψιπετούς μελαγχολίας, όπως κι ότι είναι ένας τρόπος να προσεγγίσουμε την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας...Σ' ευχαριστώ για το τόσο ωραίο σχόλιο!
Διαγραφή