Πριν από λίγες μέρες, μιλώντας μ'ένα φωτογράφο για την Κωνσταντινούπολη, μου ανέφερε τον Nuri Bilge Ceylan και τη συλλογή φωτογραφιών του turkey cinemascope. Ενώ γνώριζα τον Ceylan ως σκηνοθέτη, ο οποίος μάλιστα έχει βραβευθεί επανειλημμένα στις Κάννες για τις ταινίες του ("Μακριά" του 2003, "Κλίματα" του 2006, "Τρεις Πίθηκοι" του 2008 και "Κάποτε στην Ανατολία" του 2011), δεν ήξερα ότι είναι και φωτογράφος. Όταν γύρισα στο σπίτι, αναζήτησα στο διαδίκτυο τις μελαγχολικές, σκοτεινές εικόνες της Κωνσταντινούπολης και της ενδοχώρας, αυτό όμως που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η συλλογή 24 φωτογραφιών με τίτλο "Για τον Πατέρα μου". Είναι φωτογραφίες του πατέρα του σκηνοθέτη, τραβηγμένες είτε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στο κτήμα του πατέρα του, στο Yenice. Σκέφτομαι ότι έχουν αυτή τη δωρική τρυφερότητα που μπορεί να δείξει ένας άνδρας για έναν άλλο άνδρα κι ότι θα μπορούσε να τις έχει τραβήξει ο πατέρας μου για τον δικό του πατέρα. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε να τις έχει τραβήξει κάθε γιος που έφυγε από το χωριό του, περιπλανήθηκε, γνώρισε πολλών ανθρώπων τις πόλεις και τον τρόπο σκέψης, άλλαξε, αλλά αν σκάψουμε λίγο μέσα στο βλέμμα του, θα βρούμε το χώμα του χωριού του, το χώμα της πατρικής γης.
Κυριακή 2 Ιουνίου 2013
NURI BILGE CEYLAN
Πριν από λίγες μέρες, μιλώντας μ'ένα φωτογράφο για την Κωνσταντινούπολη, μου ανέφερε τον Nuri Bilge Ceylan και τη συλλογή φωτογραφιών του turkey cinemascope. Ενώ γνώριζα τον Ceylan ως σκηνοθέτη, ο οποίος μάλιστα έχει βραβευθεί επανειλημμένα στις Κάννες για τις ταινίες του ("Μακριά" του 2003, "Κλίματα" του 2006, "Τρεις Πίθηκοι" του 2008 και "Κάποτε στην Ανατολία" του 2011), δεν ήξερα ότι είναι και φωτογράφος. Όταν γύρισα στο σπίτι, αναζήτησα στο διαδίκτυο τις μελαγχολικές, σκοτεινές εικόνες της Κωνσταντινούπολης και της ενδοχώρας, αυτό όμως που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η συλλογή 24 φωτογραφιών με τίτλο "Για τον Πατέρα μου". Είναι φωτογραφίες του πατέρα του σκηνοθέτη, τραβηγμένες είτε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στο κτήμα του πατέρα του, στο Yenice. Σκέφτομαι ότι έχουν αυτή τη δωρική τρυφερότητα που μπορεί να δείξει ένας άνδρας για έναν άλλο άνδρα κι ότι θα μπορούσε να τις έχει τραβήξει ο πατέρας μου για τον δικό του πατέρα. Για την ακρίβεια, θα μπορούσε να τις έχει τραβήξει κάθε γιος που έφυγε από το χωριό του, περιπλανήθηκε, γνώρισε πολλών ανθρώπων τις πόλεις και τον τρόπο σκέψης, άλλαξε, αλλά αν σκάψουμε λίγο μέσα στο βλέμμα του, θα βρούμε το χώμα του χωριού του, το χώμα της πατρικής γης.
Κατερίνα είναι πολύ συγκινητικό το σχόλιο. ...η δωρική τρυφερότητα...τι λεπτής αισθητικής αντίθεση όπως και το αν "σκάψουμε λίγο στο βλέμμα του.....Εύχομαι κάθε παιδί να έχει αυτή την ευτυχία να ανασυστήσει με την ματιά του τον γονιό του μέσα του αναζητώντας συνάμα και τα δικά του στοιχεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι και ο Ceylan έχει αυτή την ματιά. Τώρα που το σκέπτομαι τα κύρια πρόσωπα των ταινιών του ήταν άντρες, διαφορετικός ο καθένας, ίσως η αναζήτηση της δικής του ταυτότητας.
Και οι φωτογραφίες του το ίδιο διεισδυτικές.
Πολύ ωραία ανάρτηση. Καλή εβδομάδα. Καλό μήνα. Καλό καλοκαίρι.
Σ' ευχαριστώ! Πράγματι, μεγάλη ευτυχία να ανασυστήσεις με τη ματιά σου τον γονιό σου μέσα σου, αναζητώντας συνάμα και τα δικά σου στοιχεία. Καλό καλοκαίρι, καλό μήνα και καλή εβδομάδα και σε σένα!
Διαγραφήτι ωραίο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι!
Διαγραφή