Σήμερα, μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, "το ποτάμι" (1951) του Jean Renoir, του γιου του ιμπρεσσιονιστή ζωγράφου Pierre Auguste Renoir. Αν και αφοσιώθηκε σε μια τέχνη διαφορετική από αυτή του πατέρα του, κάθε πλάνο του είναι σαν πίνακας ζωγραφικής, ειδικότερα όταν κινηματογραφεί την υπέροχη ινδική φύση. Άλλωστε, η Ινδία είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας: το φως, τα τοπία και η πλούσια ινδική παράδοση ως μέρη ενός μαγικού, σαγηνευτικού κόσμου που σε παρασύρει μέσα του, αρκεί ν' αφεθείς να τον ανακαλύψεις. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αργός, όχι όμως βαρετός. Κυλάει όπως το ποτάμι και σε μεταφέρει στο εξωτικό τοπίο, ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε κάποιο μικρό διαμέρισμα της άδειας, αυγουστιάτικης Αθήνας...
Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη Χ.Δ., με την ευχή να ξαναπάμε μαζί στην Ινδία!
Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη Χ.Δ., με την ευχή να ξαναπάμε μαζί στην Ινδία!
Τι υπέροχο δώρο! Ευχαριστούμεεεεε!
ΑπάντησηΔιαγραφήαληθινά απολαυστική ταινία!!τα χρώματα της δεν περιγράφονται!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτηβ
Χαίρομαι που συμφωνείτε! Είναι, πραγματικά, υπέροχη ταινία. Καληνύχτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈψαχνα αυτή την ταινία χρόνια και να που τη βρήκα.Τέλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το μπλογκ σας!
Τι ωραία! Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Διαγραφή