Η ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

     Όταν ήμουν μικρή (εννοώ πολύ μικρή, στο νηπιαγωγείο, όχι στο λύκειο, δεν είμαι καμιά βαρεμένη), πίστευα ότι τα παιχνίδια έχουν δική τους ζωή και το βράδυ, όταν όλοι κοιμούνται, βγαίνουν από τα κουτιά και τα ράφια κι αρχίζουν να χορεύουν για να ξεπιαστούν από την υποχρεωτική ακινησία της μέρας. Μάλιστα σκεφτόμουν ότι, αν είμαι τυχερή, μπορεί να ξυπνήσω κάποια φορά μέσα στη νύχτα και να δω, έστω για μια στιγμή, το μυστικό χορό τους. Αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι μια παρόμοια, κρυφή ζωή μπορεί να έχουν και τα βιβλία! Φαίνεται όμως ότι κάποιοι άλλοι, όπως ο spike jonze και η olympia le tan, το είχαν σκεφτεί, το ίδιο κι οι ιδιοκτήτες του βιβλιοπωλείου typebooks στο Τορόντο του Καναδά. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό το πανέμορφο, παραμυθένιο βίντεο. Περιττό να πω ότι, βλέποντάς το, φούντωσε μέσα μου η μανία με τα βιβλία κι αναδύθηκε ακόμη ένα παιδικό όνειρο: μπαίνω, λέει, μέσα στο βιβλιοπωλείο και με το που με βλέπουν οι ιδιοκτήτες, με ρωτάνε αν είμαι πράγματι αυτή που γράφει το bibliokult. "Ναι" λέω με αυτοπεποίθηση, "εγώ είμαι". "Α!", αναφωνούν αυτοί γεμάτοι θαυμασμό,  "Πόσο χαιρόμαστε που ήρθατε εδώ, στο typebooks! Θα ήταν τιμή μας να πάρετε ό,τι σας αρέσει. Μη ντρέπεστε, όλα είναι στη διάθεσή σας, να, πάρτε κι ένα καρότσι του σούπερ μάρκετ να βάλετε τα βιβλία που θα διαλέξετε". Ένα καρότσι γεμάτο βιβλία! Δώρο, για μένα! Τι τέλειο όνειρο! Τελικά ίσως είμαι λίγο βαρεμένη.