Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ο ΤΣΕΧΟΦ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ

     Άλλο ένα ρώσικο animation σήμερα, το οποίο έχει πολλά κοινά με το προηγούμενο. Κι εδώ ο ήρωας είναι ένα μικρό ζώο που χάνεται και περιπλανιέται, μέχρι που ξαναβρίσκεται στην ασφάλεια των αγαπημένων του προσώπων κι όλα όσα πέρασε μοιάζουν πια με όνειρο. Είναι άλλη μια απλή ιστορία που μας αφήνει μια γλυκειά αίσθηση, μόνο που η συγκεκριμένη ιστορία είναι γραμμένη από έναν από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς, τον Τσέχοφ. Πρόκειται για ένα παιδικό παραμύθι που μιλά για ένα μικρό, πιστό σκυλί, την Καστάνκα. Κάποια στιγμή απομακρύνεται από τα αφεντικά της, έναν ξυλουργό και τον γιο του, και χάνεται. Τελικά βρίσκει έναν νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος είναι κλόουν στο τσίρκο, και τον συντροφεύει στο νούμερό του. Όταν όμως βλέπει ανάμεσα στο κοινό της παράστασης τα παλιά της αφεντικά, τα ακολουθεί πανευτυχής στο ξυλουργείο που μυρίζει πριονίδι και κόλλα... Λέγεται ότι ο Τσέχοφ έγραψε την "Καστάνκα" παρακινημένος από την αγάπη του για το τσίρκο, το οποίο τον γοήτευε αφάνταστα και το επισκεπτόταν σε κάθε δυνατή ευκαιρία, είτε στη Μόσχα, είτε στο εξωτερικό, για να γελάσει σαν παιδί με τους κλόουν. Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν καταφέρει να κρατήσουν ζωντανό το παιδί μέσα τους κι επιτρέπουν στον εαυτό τους κάθε τόσο να διασκεδάζουν ανέμελα, ειδικά όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες, όπως ήταν η περίπτωση του Τσέχοφ. Πιστεύω ότι είναι ένα χαρακτηριστικό που τους κάνει πιο ανθρώπινους κι ο Τσέχοφ, όπως φαίνεται από τα έργα του, ήταν γεμάτος ανθρώπινη ζεστασιά.


2 σχόλια:

  1. "Μια κοκκινοτρίχα σκυλίτσα, κάτι μεταξύ λαγωνίκας και μαντρόσκυλου........"και η ιστορία συνεχίζεται. Είχα διαβάσει αυτό το γεμάτο τρυφερότητα διήγημα του Τσέχωφ σε μετάφραση του Κυριάκου Σιμόπουλου, σε μια έκδοση του 1968,που βρήκα στο βιβλιοπωλείο ΕΣΤΙΑ πριν από πολλά χρόνια. Μου το θύμισες και έσπευσα να βρω το βιβλίο. Μα τι ωραίες διαδρομές! Έχω κατασυγκινηθεί! Θυμάμαι την χαρά που είχα όταν ανακάλυψα αυτό το βιβλίο στον πάνω όροφο από το βιλιοπωλείο της Εστίας, όπου είχαν παλιές εκδόσεις, αζήτητες.
    Σαν την χαρά της Καστάνκα που ξαναβρήκε το αφεντικό της.
    Η μετάφραση του Σιμόπουλου είναι ιδιόρρυθμη αλλά πολύ ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραία! Κι εγώ, όταν διαβάζω ξανά ένα παλιό βιβλίο νιώθω σαν να συναντώ έναν παλιό φίλο...

      Διαγραφή