ΈΝΑ ΝΤΑΝΤΑΪΣΤΙΚΟ ΦΙΛΜ

     Σήμερα, λίγος ακόμα μεγαλειώδης ντανταϊσμός· όχι μια φωτογραφία, ούτε ένας πίνακας, ούτε καν ένα ποίημα, αλλά ένα κινηματογραφικό έργο, το οποίο πραγματοποιήθηκε με τη σύμπραξη των επιφανέστερων της παρισινής αβάν- γκαρντ! Αναφέρομαι στο "Entr' Acte", την ταινία που γύρισε το 1924 (τέσσερα ολόκληρα χρόνια πριν τον "Ανδαλουσιανό Σκύλο" του Μπουνιουέλ) ο Ρενέ Κλαιρ, σε σενάριο του Φράνσις Πικαμπιά και μουσική του Ερίκ Σατί. Το εικοσάλεπτο περίπου φιλμ δημιουργήθηκε για να προβληθεί στο διάλειμμα μεταξύ των δύο πράξεων (entr' acte) του έργου, Relâche - δημιούργημα κι αυτό των Πικαμπιά- Σατί -, το οποίο παρουσιάστηκε από το Σουηδικό Μπαλέτο στα Ηλύσια Πεδία.
     Τώρα, για την υπόθεση, δε μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα, τουλάχιστον δε μπορούμε να πούμε πράγματα που θα'χουν συνοχή. Η ταινία ξεκινά με τους Σατί και Πικαμπιά να ρίχνουν μ'ένα κανόνι που φαίνεται σαν να στοχεύει τους θεατές· σε κάποια στιγμή βλέπουμε τον Μαν Ρέι να παίζει σκάκι με τον Μαρσέλ Ντισάν· ακόμα, μια μπαλαρίνα που χορεύει και τέλος, μια νεκροφόρα που τη σέρνει μια καμήλα, τους πενθούντες που τρέχουν από πίσω της και το φέρετρο που γλιστρά και κατρακυλά στους δρόμους και τα χωράφια, ώσπου ανοίγει, βγαίνει από μέσα ο νεκρός, που είναι όμως ζωντανός, κι εξαφανίζει έναν- έναν τους παριστάμενους, αφήνοντας τελευταία την αφεντιά του. Αυτό ήταν! Μπορεί να μη βγάζει νόημα -άλλωστε, το νόημα του νταντά είναι να μη βγάζει νόημα- ωστόσο, αφήνει την ίδια απελευθερωτική αίσθηση που μεταδίδουν όλα τα έργα του ντανταϊσμού. Ζήτω το νταντά λοιπόν!

(πηγή: www.iletaitunefoislecinema.com)