ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΝ DAVID BOWIE

     Έχω αναρωτηθεί αρκετές φορές αυτόν τον καιρό γιατί έχω στενοχωρηθεί τόσο με τον θάνατο του David Bowie, ενώ καθημερινά πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι στη Συρία, στο Αιγαίο και αλλού και μάλιστα άνθρωποι που στάθηκαν στη ζωή τους πολύ λιγότερο τυχεροί από τον Bowie. Πέρα από τα προφανή, πέρα δηλαδή από το ότι ήταν πραγματικά μοναδικός και εξαιρετικά επιδραστικός ως μουσικός, πέρα κι από το ότι τα media κατευθύνουν μ' έναν τρόπο ανεπαίσθητο για μας τους ίδιους τις αντιδράσεις μας, ο Bowie ήταν για μένα και πολλούς άλλους ένα κομμάτι της μονάκριβης εφηβείας μας. Την περίοδο εκείνη που παύουμε σιγά σιγά να νιώθουμε προέκταση των γονιών μας, που αρχίζουμε ν' αποκτούμε δική μας προσωπικότητα και προσπαθούμε να τη διαμορφώσουμε, η μουσική έρχεται και μας ανοίγει δρόμους· μας σαγηνεύει, μας αποπλανεί, μας δείχνει ότι η ζωή μπορεί να είναι κάτι άλλο, πιο συναρπαστικό και πιο μεγαλειώδες από αυτό που ξέρουμε, μας βοηθά να εκφραστούμε και, τελικά, μας αλλάζει. Γι' αυτό κι όταν πεθαίνει ένας αγαπημένος καλλιτέχνης, αποχαιρετάμε μαζί του κι ένα κομμάτι της εφηβείας μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας.
     Τον ωραιότερο, πάντως, αποχαιρετισμό προς τον Bowie τον έκαναν οι συμπατριώτες του στα φετινά Brit Awards, όπου η Annie Lenox και ο Gary Oldman μίλησαν γι' αυτόν με μετρημένη συγκίνηση και ήπια εγκώμια, ενώ στη συνέχεια η Lorde τραγούδησε μαζί με την μπάντα του μια υπέροχη διασκευή του Life On Mars.