Κυριακή 15 Μαΐου 2016

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΣ

Από δω και πέρα, κάθε μίλι που θα πλέω δυτικά
θα με απομακρύνει απ' όλα. Χάθηκαν τα σημάδια της
ζωής: ούτε ψάρια ούτε πουλιά ούτε σειρήνες,
ούτε μια κατσαρίδα να στριφογυρίζει στην κουβέρτα.
Μόνο νερό και ουρανός, ο κατεστραμμένος ορίζοντας,
η θάλασσα, που λέει όπως κι εγώ το ίδιο τραγούδι πάντα.
Ούτε ψάρια ούτε πουλιά ούτε σειρήνες,
ούτε κι εκείνη η παράξενη κουβέντα στη σεντίνα
που πιάνει τ' αυτί τις ώρες της κάλμας.
Μόνο νερό κι ουρανός, το κύλισμα του χρόνου.
Τη νύχτα, τ' αστέρι Ατσερνάρ βγαίνει στην πλώρη·
ανάμεσα στ' άρμενα, ο Αλδεμπαράν· στα δεξιά,
λίγο πιο πάνω απ' τον ορίζοντα,
ο Αιγόκερος. Τότε μαϊνάρω, κοιμάμαι. Και το τίποτα
έρχεται γλυκά για να φάει απ' το χέρι μου.

Οράσιο Καστίγιο, μτφρ. Χαράλαμπος Δήμου, "Οι Γάτοι Της Ακρόπολης", εκδόσεις των συναδέλφων


3 σχόλια:

  1. φοβερό ποίημα
    Στηβ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.timeout.com/newyork/blog/40-fantastic-things-to-do-in-nyc-in-june-051816
    Κατερίνα επειδή ήθελα να στο ποστάρω το έβαλα εδώ ,στο πλέον ακατάλληλο μέρος αλλά είναι "40 φανταστικά πράγματα για να κάνετε στη Νέα Υόρκη τον ΙΟύνιο" . Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή