Η ΤΖΕΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ

     Απαραίτητη παρουσία σ' ένα τέτοιο αφιέρωμα είναι βέβαια "η Τζένη των Πειρατών", το γνωστό τραγούδι του Μπρεχτ από την Όπερα της Πεντάρας. Το έχουν τραγουδήσει είτε στα γερμανικά, είτε στα αγγλικά ή στα ελληνικά πολλές τραγουδίστριες (πολύ καλή ερμηνεία στα ελληνικά είναι της Τάνιας Τσανακλίδου) αλλά η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι αυτή της Nina Simone, καθώς δίνει έμφαση στον πολιτικό και όχι το θεατρικό χαρακτήρα του τραγουδιού. Η φωνή της είναι ανατριχιαστική όταν ψυθιρίζει γεμάτη μίσος: "ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ. ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ". Ίσως είναι αυτό που λέγαμε και στην περίπτωση της Billie Holiday, ότι δηλαδή όποιος έχει βιώσει την καταπίεση και τη φτώχεια δίνει άλλο βάθος στη φωνή του όταν μιλά γι' αυτά τα πράγματα...
Υ.Γ. Η μετάφραση από τα γερμανικά είναι του Νίκου Π.

Η ΤΖΕΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ

Σήμερα με βλέπετε καλοί μου κύριοι να καθαρίζω τζάμια
και να στρώνω τα κρεβάτια σας
και μου δίνετε μια δεκάρα κι εγώ σας ευχαριστώ γρήγορα
και κοιτάτε τα κουρέλια μου κι αυτό το άθλιο ξενοδοχείο
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε
μα ένα βράδυ θα ακουστεί μια ιαχή απ’ το λιμάνι
κι ο κόσμος θα ρωτάει: τι είν’ αυτή η ιαχή;
και θα καθαρίζω τα τζάμια γελώντας
κι ο κόσμος θα ρωτάει: γιατί γελάει αυτή;
κι ένα καράβι με οχτώ πανιά
και πενήντα κανόνια
θ’ αράξει στην προκυμαία

Κάποιος λέει: εμπρός, καθάρισε τα τζάμια παιδί μου
και μου δίνει μια δεκάρα
παίρνω τη δεκάρα και στρώνω το κρεβάτι
(αν και κανείς δε θα κοιμηθεί αυτή τη νύχτα)
κι ακόμα δεν ξέρουν ποια είμαι
μα θα ακουστεί ένα βουητό απ’ το λιμάνι
κι ο κόσμος θα ρωτάει: τι είν’ αυτό το βουητό;
και θα με δουν να στέκομαι πίσω απ’ το παράθυρο
και θα πουν: γιατί γελάει αυτή έτσι σατανικά;
κι ένα καράβι με οχτώ πανιά
και πενήντα κανόνια
θα ρίχνει στην πόλη

Τότε το γέλιο σας θα πάψει καλοί μου κύριοι
γιατί οι τοίχοι θα γκρεμίζονται
κι η πόλη θα ισοπεδωθεί
μόνο ένα άθλιο ξενοδοχείο θ’ απομείνει όρθιο
κι ο κόσμος θα ρωτάει: ποιο διακεκριμένο άτομο μένει εδώ;
και τη νύχτα αυτή θ’ ακουστεί μια ιαχή απ’ το ξενοδοχείο
κι ο κόσμος θα ρωτάει: γιατί να σωθεί αυτό το ξενοδοχείο;
και θα με δουν να τρέχω το πρωί στην είσοδο
και θα ρωτάνε: αυτή λοιπόν έμεν’ εδώ;
και το πλοίο με τα οχτώ πανιά
και τα πενήντα κανόνια
θα υψώσει τη σημαία

Και το μεσημέρι θα έρθουν εκατοντάδες άνδρες
και θα τρέχουν κρυμμένοι στους ίσκιους
και θα πιάσουν τον κάθε ένα από εσάς
και θα σας φέρουν αλυσοδεμένους μπροστά μου
και θα με ρωτήσουν: ποιους να σκοτώσουμε;
κι αυτό το μεσημέρι θα είναι όλα ήσυχα στο λιμάνι
όταν θα με ρωτήσουν: ποιους λοιπόν να σκοτώσουμε;
κι έτσι ήσυχα που θα είναι θα με ακούσετε που θα λέω: Όλους!
κι όταν αρχίσουν να πέφτουν τα κεφάλια θα πω: Ώπλα!
και το πλοίο με τα οχτώ πανιά
και τα πενήντα κανόνια
θα σαλπάρει μαζί μου…