Το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Πώς Να Διαψεύσετε Μια Διάψευση Και Άλλες Οδηγίες Χρήσεως", σε μετάφραση Έφης Καλλιφατίδη, από τις Εκδόσεις Γνώση. Όλα τα κείμενα της συλλογής, που δημοσιεύτηκαν αρχικά στην ιταλική εφημερίδα Espresso, φανερώνουν το χιούμορ του συγγραφέα και δείχνουν τη διάθεσή του να παίξει με τη γλώσσα και να διασκεδάσει γράφοντας. Άλλωστε, και ο Γουίλιαμ του Μπάσκερβιλ, ο κεντρικός ήρωας στο "Όνομα Του Ρόδου" και, τολμώ να πω, alter ego του συγγραφέα, υπογραμμίζει συνεχώς μέσα στο βιβλίο την αξία του γέλιου. Η εικόνα μετά το τέλος του κειμένου προέρχεται από το www.theparisreview.org, όπου μπορείτε να βρείτε το "Πώς Να Ταξιδέψετε Με Έναν Σολομό" σε αγγλική μετάφραση.
Διαβάζοντας τις εφημερίδες, δύο είναι τα προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας: η εισβολή των κομπιούτερ και η ανησυχητική προέλαση του Τρίτου Κόσμου. Είναι αλήθεια κι εγώ μπορώ να το επιβεβαιώσω.
Πριν από λίγες μέρες έκανα ένα σύντομο ταξίδι: μια μέρα στη Στοκχόλμη και τρεις στο Λονδίνο. Στη Στοκχόλμη βρήκα την ευκαιρία ν' αγοράσω έναν τεράστιο καπνιστό σολομό σε εξευτελιστική τιμή. Ήταν προσεκτικά τυλιγμένος σε πλαστικό, μα μου είπαν ότι, αν επρόκειτο να ταξιδέψω, ήταν προτιμότερο να τον φυλάξω σ' ένα δροσερό μέρος. Εύκολο να το πει κανείς.
Ευτυχώς, στο Λονδίνο, ο εκδότης μου μού είχε κλείσει σ' ένα πολυτελές ξενοδοχείο ένα δωμάτιο εξοπλισμένο με ψυγείο - μπαρ. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε μια πρεσβεία του Πεκίνου στη διάρκεια της εξέγερσης των Μπόξερς.
Οικογένειες είχαν στρατοπεδεύσει στο σαλόνι, ταξιδιώτες τυλιγμένοι με κουβέρτες κοιμούνταν πάνω στις βαλίτσες τους... Ρωτάω τους υπαλλήλους, όλοι Ινδοί εκτός από κανα - δυο Μαλαισίους. Μου λένε ότι ακριβώς την προηγούμενη μέρα το μεγάλο εκείνο ξενοδοχείο είχε εγκαταστήσει ένα κεντρικό σύστημα υπολογιστών που, από μια βλάβη στη ρύθμισή του, είχε πάψει να λειτουργεί εδώ και δυο ώρες. Κανείς δεν ήξερε ποιο δωμάτιο ήταν ελεύθερο και ποιο όχι. Έπρεπε να περιμένουμε. Προς το βραδάκι το κομπιούτερ επιδιορθώθηκε και μπόρεσα να πάω στο δωμάτιό μου. Ανησυχώντας για τον σολομό μου, τον έβγαλα από τη βαλίτσα και άνοιξα το ψυγείο.
Συνήθως τα ψυγεία των περισσότερων ξενοδοχείων έχουν δυο μπίρες, δυο μπουκάλια μεταλλικό νερό, μερικά μικρά μπουκαλάκια με ποτά, μερικούς φρουτοχυμούς και δυο πακετάκια φιστίκια. Αυτό στο ξενοδοχείο μου ήταν τεράστιο και είχε καμιά πενηνταριά μπουκαλάκια ουίσκυ, τζιν, Ντραμπουί, Κουρβουαζιέ, Γκραν Μαρνιέ, Καλβαντός, οχτώ μπουκαλάκια Περιέ, δυο Βιτελουάζ, δυο Εβιάν, τρία μεσαίου μεγέθους μπουκάλια σαμπάνια, διάφορα κουτάκια Στάουτ, Πέιλ Έιλ, ολλανδέζικες και γερμανικές μπίρες, ιταλικά και γαλλικά λευκά κρασιά, φιστίκια, κρακεράκια, αμύγδαλα, σοκολατάκια και Άλκα Σέλτζερ. Δεν είχε χώρο για το σολομό. Άνοιξα δυο μεγάλα συρτάρια και μετέφερα όλο το περιεχόμενο του ψυγείου, βόλεψα το σολομό στα δροσερά και ησύχασα. Όταν την επόμενη μέρα ξαναγύρισα στο ξενοδοχείο μου στις τέσσερις, ο σολομός βρισκόταν στο τραπέζι και το ψυγείο ήταν και πάλι ξέχειλο με όλα εκείνα τα πολύτιμα προϊόντα. Άνοιξα το συρτάρι και είδα πως ό,τι είχα κρύψει εκεί την προηγούμενη μέρα βρισκόταν ακόμα στη θέση του. Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και είπα να ειδοποιήσουν το προσωπικό του ορόφου ότι, αν έβρισκαν το ψυγείο άδειο, δεν ήταν επειδή τα είχα πιει όλα αλλά εξαιτίας του σολομού. Μου απάντησαν ότι έπρεπε να τροφοδοτήσουν το κεντρικό κομπιούτερ μ' αυτή την πληροφορία, διότι, μεταξύ άλλων, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού δε μιλούσε αγγλικά και δεν μπορούσε να υπακούσει σε προφορικές εντολές μα μόνο σε εντολές Basic.
Άνοιξα άλλα δυο συρτάρια και αφού μετέφερα το καινούριο περιεχόμενο του ψυγείου, έβαλα και πάλι μέσα το σολομό μου. Την επόμενη μέρα στις τέσσερις ο σολομός ήταν στο τραπέζι και ανέδιδε μια ύποπτη μυρωδιά.
Το ψυγείο ήταν ξέχειλο από μπουκάλια και μπουκαλάκια και τα τέσσερα συρτάρια θύμιζαν αποθήκες κακόφημων κέντρων την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και μου είπαν ότι είχε ξαναεμφανιστεί κάποια βλάβη στο κομπιούτερ. Χτύπησα το κουδούνι και προσπάθησα να εξηγήσω την κατάσταση σ' έναν τύπο που είχε τα μαλλιά του κότσο χαμηλά στον σβέρκο: μα μιλούσε μόνο μια διάλεκτο που, όπως μου εξήγησε αργότερα ένας συνάδελφος ανθρωπολόγος, μιλιόταν μόνο στο Κεφιριστάν την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος χούφτωνε τη Ρωξάνη.
Το επόμενο πρωί κατέβηκα να υπογράψω τον λογαριασμό. Ήταν αστρονομικός. Απ' όσο φαινόταν, μέσα σε δυόμισι μέρες είχα καταναλώσει αρκετά δεκάλιτρα Βεβ Κλικό, δέκα λίτρα από διάφορα ουίσκυ, μεταξύ των οποίων και ορισμένα σπανιότατα Μαλτ, οχτώ λίτρα τζιν, εικοσιπέντε λίτρα Περιέ και Εβιάν και μερικές μπουκάλες Σαν Πελεγκρίνο, τόσους χυμούς, που θα έφταναν για να κρατήσουν στη ζωή όλα τα παιδάκια που βοηθά η UNICEF και τόσα αμύγδαλα, φουντούκια και φιστίκια, που θα αναγούλιαζαν ακόμα και τον ιατροδικαστή που θα έκανε νεκροψία στους ήρωες του Μεγάλου Φαγοποτιού, Προσπάθησα να εξηγήσω, μα ο υπάλληλος, χαμογελώντας με δόντια μαυρισμένα από το μπετέλ, με διαβεβαίωσε ότι έτσι έλεγε το κομπιούτερ. Ζήτησα δικηγόρο και μου έφεραν βερίκοκα.
Τώρα ο εκδότης μου είναι έξω φρενών και με θεωρεί παράσιτο. Ο σολομός δεν τρώγεται. Τα παιδιά μου με συμβούλεψαν να πίνω λιγότερο.
Πριν από λίγες μέρες έκανα ένα σύντομο ταξίδι: μια μέρα στη Στοκχόλμη και τρεις στο Λονδίνο. Στη Στοκχόλμη βρήκα την ευκαιρία ν' αγοράσω έναν τεράστιο καπνιστό σολομό σε εξευτελιστική τιμή. Ήταν προσεκτικά τυλιγμένος σε πλαστικό, μα μου είπαν ότι, αν επρόκειτο να ταξιδέψω, ήταν προτιμότερο να τον φυλάξω σ' ένα δροσερό μέρος. Εύκολο να το πει κανείς.
Ευτυχώς, στο Λονδίνο, ο εκδότης μου μού είχε κλείσει σ' ένα πολυτελές ξενοδοχείο ένα δωμάτιο εξοπλισμένο με ψυγείο - μπαρ. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε μια πρεσβεία του Πεκίνου στη διάρκεια της εξέγερσης των Μπόξερς.
Οικογένειες είχαν στρατοπεδεύσει στο σαλόνι, ταξιδιώτες τυλιγμένοι με κουβέρτες κοιμούνταν πάνω στις βαλίτσες τους... Ρωτάω τους υπαλλήλους, όλοι Ινδοί εκτός από κανα - δυο Μαλαισίους. Μου λένε ότι ακριβώς την προηγούμενη μέρα το μεγάλο εκείνο ξενοδοχείο είχε εγκαταστήσει ένα κεντρικό σύστημα υπολογιστών που, από μια βλάβη στη ρύθμισή του, είχε πάψει να λειτουργεί εδώ και δυο ώρες. Κανείς δεν ήξερε ποιο δωμάτιο ήταν ελεύθερο και ποιο όχι. Έπρεπε να περιμένουμε. Προς το βραδάκι το κομπιούτερ επιδιορθώθηκε και μπόρεσα να πάω στο δωμάτιό μου. Ανησυχώντας για τον σολομό μου, τον έβγαλα από τη βαλίτσα και άνοιξα το ψυγείο.
Συνήθως τα ψυγεία των περισσότερων ξενοδοχείων έχουν δυο μπίρες, δυο μπουκάλια μεταλλικό νερό, μερικά μικρά μπουκαλάκια με ποτά, μερικούς φρουτοχυμούς και δυο πακετάκια φιστίκια. Αυτό στο ξενοδοχείο μου ήταν τεράστιο και είχε καμιά πενηνταριά μπουκαλάκια ουίσκυ, τζιν, Ντραμπουί, Κουρβουαζιέ, Γκραν Μαρνιέ, Καλβαντός, οχτώ μπουκαλάκια Περιέ, δυο Βιτελουάζ, δυο Εβιάν, τρία μεσαίου μεγέθους μπουκάλια σαμπάνια, διάφορα κουτάκια Στάουτ, Πέιλ Έιλ, ολλανδέζικες και γερμανικές μπίρες, ιταλικά και γαλλικά λευκά κρασιά, φιστίκια, κρακεράκια, αμύγδαλα, σοκολατάκια και Άλκα Σέλτζερ. Δεν είχε χώρο για το σολομό. Άνοιξα δυο μεγάλα συρτάρια και μετέφερα όλο το περιεχόμενο του ψυγείου, βόλεψα το σολομό στα δροσερά και ησύχασα. Όταν την επόμενη μέρα ξαναγύρισα στο ξενοδοχείο μου στις τέσσερις, ο σολομός βρισκόταν στο τραπέζι και το ψυγείο ήταν και πάλι ξέχειλο με όλα εκείνα τα πολύτιμα προϊόντα. Άνοιξα το συρτάρι και είδα πως ό,τι είχα κρύψει εκεί την προηγούμενη μέρα βρισκόταν ακόμα στη θέση του. Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και είπα να ειδοποιήσουν το προσωπικό του ορόφου ότι, αν έβρισκαν το ψυγείο άδειο, δεν ήταν επειδή τα είχα πιει όλα αλλά εξαιτίας του σολομού. Μου απάντησαν ότι έπρεπε να τροφοδοτήσουν το κεντρικό κομπιούτερ μ' αυτή την πληροφορία, διότι, μεταξύ άλλων, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού δε μιλούσε αγγλικά και δεν μπορούσε να υπακούσει σε προφορικές εντολές μα μόνο σε εντολές Basic.
Άνοιξα άλλα δυο συρτάρια και αφού μετέφερα το καινούριο περιεχόμενο του ψυγείου, έβαλα και πάλι μέσα το σολομό μου. Την επόμενη μέρα στις τέσσερις ο σολομός ήταν στο τραπέζι και ανέδιδε μια ύποπτη μυρωδιά.
Το ψυγείο ήταν ξέχειλο από μπουκάλια και μπουκαλάκια και τα τέσσερα συρτάρια θύμιζαν αποθήκες κακόφημων κέντρων την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Τηλεφώνησα στη ρεσεψιόν και μου είπαν ότι είχε ξαναεμφανιστεί κάποια βλάβη στο κομπιούτερ. Χτύπησα το κουδούνι και προσπάθησα να εξηγήσω την κατάσταση σ' έναν τύπο που είχε τα μαλλιά του κότσο χαμηλά στον σβέρκο: μα μιλούσε μόνο μια διάλεκτο που, όπως μου εξήγησε αργότερα ένας συνάδελφος ανθρωπολόγος, μιλιόταν μόνο στο Κεφιριστάν την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος χούφτωνε τη Ρωξάνη.
Το επόμενο πρωί κατέβηκα να υπογράψω τον λογαριασμό. Ήταν αστρονομικός. Απ' όσο φαινόταν, μέσα σε δυόμισι μέρες είχα καταναλώσει αρκετά δεκάλιτρα Βεβ Κλικό, δέκα λίτρα από διάφορα ουίσκυ, μεταξύ των οποίων και ορισμένα σπανιότατα Μαλτ, οχτώ λίτρα τζιν, εικοσιπέντε λίτρα Περιέ και Εβιάν και μερικές μπουκάλες Σαν Πελεγκρίνο, τόσους χυμούς, που θα έφταναν για να κρατήσουν στη ζωή όλα τα παιδάκια που βοηθά η UNICEF και τόσα αμύγδαλα, φουντούκια και φιστίκια, που θα αναγούλιαζαν ακόμα και τον ιατροδικαστή που θα έκανε νεκροψία στους ήρωες του Μεγάλου Φαγοποτιού, Προσπάθησα να εξηγήσω, μα ο υπάλληλος, χαμογελώντας με δόντια μαυρισμένα από το μπετέλ, με διαβεβαίωσε ότι έτσι έλεγε το κομπιούτερ. Ζήτησα δικηγόρο και μου έφεραν βερίκοκα.
Τώρα ο εκδότης μου είναι έξω φρενών και με θεωρεί παράσιτο. Ο σολομός δεν τρώγεται. Τα παιδιά μου με συμβούλεψαν να πίνω λιγότερο.
(1986)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου