ΥΠΟΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

     Σήμερα νιώθω πολύ ωραία αλλά και λίγο αμήχανα, γιατί θα γράψω για τα ποιήματα ενός φίλου, του Νίκου Π. Μπορείτε να βρείτε δικά του ποιήματά και κείμενα  εδώ, καθώς  και επιλογές κειμένων, εικαστικών έργων και βίντεο από άλλους δημιουργούς. Το ύφος είναι άψογο και, κυρίως, εντελώς προσωπικό. Το σημαντικότερο όμως είναι τα ποιήματα. Είναι ό, τι πιο ωραίο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια! Θυμίζουν Κική Δημουλά, με τις υπαρξιακές αναζητήσεις, τα παιχνίδια των λέξεων και το πεζογραφικό ύφος. Ωστόσο, υπάρχει επίσης χιούμορ, ζεστασιά και πολιτικός προβληματισμός, που λείπουν από την ποίηση της Δημουλά και φέρνουν τα ποιήματα του Νίκου Π. πιο κοντά στην ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου. Πρόκειται βέβαια για ποιήματα που εκφράζουν σύγχρονους προβληματισμούς και αντιπροσωπεύουν τη γενιά των 30+: η περιδιάβαση στο αφιλόξενο αλλά συγχρόνως οικείο αστικό τοπίο, η περιπλάνηση στις πόλεις του κόσμου, η επώδυνη και αργή ενηλικίωση, η απέχθεια προς το μικροαστισμό, είναι θέματα που λένε πολλά στους ανθρώπους της γενιάς μας. Ορίστε λοιπόν το ποίημα της τελευταίας, νομίζω, ανάρτησής του. Φιλιά πολλά!

ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ

Αν κλειστήκατε έξω

υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μπείτε

ο κλειδαράς

το μπαλκόνι του γείτονα

στην ανάγκη

ένα κλειδί του σολ

το ζήτημα είναι τι κάνετε

αν κλειστήκατε μέσα

σε μια εντοιχισμένη ζωή

με συζύγους και παιδιά

χρέη και σκυλιά

όταν έχετε στη διάθεσή σας τόσα

κλειδιά

που όμως δεν ανοίγουν τίποτα

όταν κανείς κλειδαράς

κανένας γείτονας δεν μπορεί

να σας βοηθήσει

όταν η ζωή έχει πια συρρικνωθεί

σε μια τσέπη φουσκωμένη

από άχρηστα κλειδιά