Αν ο David Bowie είναι ο πάπας της ροκ μουσικής, σύμφωνα με την
τελευταία φωτογραφία του προηγούμενου post, ο βασιλιάς είναι ο Elvis!
Και έχουν γενέθλια την ίδια μέρα, αν και ο Elvis μας άφησε χρόνους, ενώ ο
Bowie ζει και βασιλεύει… Τη μουσική του Elvis την έμαθα και την αγάπησα
πολύ μετά την εφηβεία. Παλιότερα τη θεωρούσα αφόρητα ρετρό, ήταν για
μένα η μουσική που άκουγαν οι μαμάδες στα πάρτυ της δικής τους εφηβείας.
Αργότερα όμως με ενθουσίασε ο ερωτισμός και το μπλουζ στοιχείο της
μουσικής του και με γοήτευσε η τραγική ιστορία του βασιλιά που πέθανε
μόνος και υπέρβαρος στο παλάτι του, στις 16 Αυγούστου του 1977…
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και ίσως το μόνο τραγούδι του Elvis με πολιτικό περιεχόμενο.
Τώρα τι σχέση έχει ο Elvis σε ένα blog που μιλάει για λογοτεχνία…χμ…μα,
είπαμε, ήταν βασιλιάς! Τόσα μυθιστορήματα και τόσα παραμύθια έχουν ήρωες
βασιλιάδες! Και άλλωστε:
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και ίσως το μόνο τραγούδι του Elvis με πολιτικό περιεχόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου