Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΓΗ

     Τον τελευταίο καιρό, η εμμονή μου είναι το True Detective. Τώρα κάτι σας είπα... ΌΛΟΣ ο κόσμος έχει εμμονή με το True Detective, αφού είναι μια από τις πιο συναρπαστικές σειρές που έχουν γυριστεί  και δείχνει πόσο υψηλό είναι πια το επίπεδο των τηλεοπτικών σειρών (όχι όλων, εννοείται). Αν δεν το έχετε δει, η υπόθεση είναι η εξής: δύο πρώην αστυνομικοί, ο Matthew McConaughey και ο Woody Harrelson, καλούνται να εξιχνιάσουν την τελετουργική δολοφονία μιας γυναίκας το 1995, η οποία φαίνεται να συνδέεται με εξαφανισμούς άλλων γυναικών και παιδιών στην περιοχή της Λουιζιάνα. Καθώς η υπόθεση προχωρά και γίνεται όλο και πιο σκοτεινή, βλέπουμε παράλληλα τον αντίκτυπο που έχει στους δύο ντετέκτιβ και τη μεταξύ τους σχέση.
     Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και οι ρόλοι των πρωταγωνιστών πολύ πιο σύνθετοι από το μέσο όρο των τηλεοπτικών χαρακτήρων, ωστόσο, εκτός από τους δύο ντετέκτιβ, υπάρχει ένας ακόμα πρωταγωνιστής: το τοπίο του αμερικάνικου Νότου. Ευτοπία και δυστοπία συγχρόνως, από τη μία είναι μεγαλόπρεπο, αχανές, παγανιστικό κι από την άλλη ερημωμένο και παρηκμασμένο. Δε θυμάμαι να αναφέρεται πουθενά ο τυφώνας Κατρίνα, αλλά οι συνέπειές του είναι εμφανείς, κυρίως στα εγκαταλελειμμένα κτίρια και τις φτωχογειτονιές που επισκέπτονται οι δύο αστυνομικοί. Η παραίτηση και η διαφθορά, που οδηγούν, συν τοις άλλοις, στην οικολογική καταστροφή (σε πολλά πλάνα βλέπουμε στο φόντο τις τεράστιες βιομηχανικές καμινάδες), συνθέτουν ένα απειλητικό σκηνικό, από το οποίο δε μπορεί κανείς να ξεφύγει, όπως ο Matthew McConaughey και ο Woody Harrelson δε μπορούν να ξεφύγουν από την υπόθεση που ερευνούν.
     Δε θα έγραφα όμως για το True Detective αν πριν λίγες μέρες δεν είχα δει στο brainpickings την εξαιρετική δουλειά της φωτογράφου Jane Dorn με φωτογραφίες από εγκαταλελειμμένα κτίρια του αμερικάνικου Νότου, οι οποίες μου υπέβαλαν την ίδια απόκοσμη αίσθηση με αυτή του τοπίου στο True Detective. Η παρακμή, η παραίτηση κι η απουσία είναι παρόντα στη δουλειά της, κάνοντάς μας να σκεφτούμε το φευγαλέο της ανθρώπινης ύπαρξης και το θάνατο, μια σκέψη που στοιχειώνει όλους τους ανθρώπους, κι ας μην είναι ιδιοφυείς, κυνικοί ντετέκτιβ που ερευνούν φόνους στη Λουιζιάνα. Άλλωστε όλοι βρισκόμαστε στον ίδιο λάκκο αλλά -για να συνδέσω τη διάσημη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ με την τελευταία σκηνή του True Detective- κάποιοι από μας κοιτάζουν τ' αστέρια.











6 σχόλια:

  1. Κατερίνα μου αυτή η ανάρτηση μίλησε στην καρδιά μου. Η σύνδεση της σειράς αυτής με τις φωτογραφίες εξαιρετικά επιτυχημένη. Αυτή η σειρά μου αρέσει πολύ ακριβώς για τους λόγους που αναφέρεις και για έναν ακόμα, ότι αυτό που φαίνεται αποτρόπαιο στους άλλους ίσως και να μας αφορά. Ο γιος μου ο Νίκος μου πρότεινε την σειρα και έχω παθιαστεί όσον είναι δυνατόν με το καβουρδιστήρι που έχω, εννοώ τον υπολογιστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο στο Νίκο! Είναι πολύ εύστοχος ο λόγος που αναφέρεις, νομίζω ότι έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την επιτυχία της σειράς. Καληνύχτα!

      Διαγραφή
  2. Φαίνεται ενδιαφέρουσα η σειρά, η περιγραφή σου μου θύμισε το Twin Peaks (αγαπημένο)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως το twin picks είναι από τα πιο αγαπημένα! Μοιάζει, αλλά είναι πιο mainstream νομίζω... Δες το οπωσδήποτε! Καληνύχτα!

      Διαγραφή
  3. εξαιρετικη σειρα, εξαιρετικη αναρτηση. Μ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή