Είναι περιττό να πω ότι αυτό το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ ανήκει στα αριστουργήματα, σ' αυτά που σε πιάνει δέος όταν αρχίζεις να τα διαβάζεις και ακόμα μεγαλύτερο δέος όταν τα τελειώνεις. Η ιστορία είναι γνωστή: ο αφηγητής, ο νεαρός Ισμαήλ, είναι ο μόνος επιζών από το πλήρωμα του φαλαινοθηρικού Pequod. Ο καπετάνιος του πλοίου, ο Άχαμπ, ξεκινά το τελευταίο αυτό ταξίδι με σκοπό να πάρει εκδίκηση από τη μεγάλη λευκή φάλαινα που στο προηγούμενο ταξίδι του έκοψε το πόδι. Η αναμέτρηση είναι ανελέητη. Το πλήρωμα φοβάται αλλά παρασύρεται από την επιθυμία εκδίκησης που διακατέχει τον κυβερνήτη και τελικά οδηγεί στην καταστροφή τους πάντες εκτός από τον Ισμαήλ, ο οποίος θα σωθεί γιατι.θα χρησιμοποιήσει ως μέσο σωτηρίας το φέρετρο του Ινδιάνου Κουίκουεγκ. Είναι μια αλληγορία του αγώνα του ανθρώπου ενάντια στη φύση; ενάντια στο Θεό; ενάντια στον εαυτό του; Μια αλληγορία της κατάκτησης της Αμερικής από τους αποίκους, που χρειάστηκε να παλέψουν με τους γηγενείς Ινδιάνους και το σκληρό φυσικό περιβάλλον για να επικρατήσουν; Ίσως είναι όλα αυτά μαζί. Πάντως, αφού το διαβάσω, δε θα γράψω κάτι. Κάποια βιβλία είναι τόσο μεγάλα που μόνο αν έχει κανείς το πνευματικό ανάστημα π.χ. του Τόμας Μαν μπορεί να καταπιαστεί μαζί τους.
Υ.Γ. Αν και προτιμώ να διαβάζω τα βιβλία που είναι γραμμένα στην αγγλική γλώσσα από το πρωτότυπο, αυτό θα το διαβάσω στα ελληνικά, γιατί η έκδοση του Gutenberg είναι, και σ' αυτή την περίπτωση εξαιρετική.
συγχαρητήρια για το ωραίο σάιτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήη φάλαινα σίγουρα δεν είναι η φάλαινα,συμβολίζει κάτι άλλο,ίσως τον Θεό.χαρακτηριστικά ο δαιμονισμένος Άχαμπ λεει σε κάποια φάση οτι όλα τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται αλλά αυτό που κρύβουν και ότι ακόμα και με τον ήλιο θα τα έβαζε,αν τον προσέβαλλε.Επίσης στην αρχή του βιβλίου ένας παπάς σ'ενα κήρυγμα του στο πλήρωμα πρίν αποπλεύσει το πλοίο του Άχαμπ αναφέρει την ιστορία του Ιωνά και του θαλάσσιου κήτους,που τον έφαγε για την υπεροψία του και ύστερα αφού μετανόησε τον άφησε ελεύθερο.επίσης πάλι πρίν αποπλεύσει το πλοίο ενας ημίτρελλος ζητιάνος ονόματι ελάιτζα-ηλίας,σαφέστατη αναφορά στον προφήτη ηλία-προφητεύει τον χαμό του πλοίου και την εξολόθρευση του πληρώματος του.
είναι όμως πιθανό να συμβολίζει και την φύση.γενικά τέτοια αριστουργήματα έχουν πολλές αναγνώσεις και πολλά επίπεδα ερμηνείας.σίγουρα πάντως μιλάει για την έπαρση του ανθρώπου και έχει το κλασσικό τρίπτυχο,το οποίο χρησιμοποιούσαν οι δικοί μας μεγάλοι τραγικοί-άττη,ύβρις,νέμεσις.
Στηβ
Δεν τα ήξερα όλα αυτά...Έχεις δίκιο ότι τα αριστουργήματα έχουν πολυεπίπεδες ερμηνείες, ίσως αυτός να είναι και ένας από τους ορισμούς του αριστουργήματος. Το τρίπτυχο ύβρις- νέμεσις- τίσις δεν μου' χε καν περάσει απ' το μυαλό σ'αυτή την περίπτωση, αλλά είναι πολύ εύστοχο. Επίδραση από την αρχαία τραγωδία; εκλεκτικές συγγένειες; τελικά, τα μεγάλα θέματα στη ζωή και τη λογοτεχνία είναι συγκεκριμένα; μπορεί να ισχύουν όλα αυτά μαζί. Σ' ευχαριστώ πολύ για τη σημαντική σου συνεισφορά.
Διαγραφή