1001 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ

     Κάθε χρόνο, οι βδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα είναι οι χειρότερες· ο ύπνος δεν είναι ποτέ αρκετός για να ξεκουραστώ και η κάθε μέρα είναι τόσο επίπεδη και μονότονη, που νομίζω πως κάποιο πρωινό θα ξυπνήσω και θα έχω μεταμορφωθεί σε κατσαρίδα, σαν τον άμοιρο τον Γκρέγκορ Σάμσα. Ξέρω ότι η δουλειά μας βοηθά να έχουμε μια ισορροπημένη ζωή και να χτίσουμε μια υγιή αυτοπεποίθηση και μπλα μπλα μπλα, όμως αν είχα κάποιον τρόπο να πληρώνω τους λογαριασμούς χωρίς να δουλεύω, χωρίς το καθημερινό τυποποιημένο ωράριο, θα τον είχα εφαρμόσει. Ωστόσο, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν, μόνο τη ζητιανιά και τον γάμο με πάμπλουτο ραμολιμέντο, έτοιμο ν' αποδημήσει εις Κύριον, αλλά κανένας από τους δύο δε μου φαίνεται αρκετά ελκυστικός. Γι' αυτό θα μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμο το βιβλίο "1001 τρόποι να ζεις χωρίς να δουλεύεις" του Tuli Kupferberg, τρομερής φυσιογνωμίας των μπίτνικς που αναφέρεται και στο "Ουρλιαχτό" του Γκίνσμπεργκ ως "ο άνθρωπος που πήδηξε από τη Γέφυρα Μανχάταν και μετά απομακρύνθηκε, άγνωστος και ξεχασμένος, μέσα στη φασματική παραζάλη της Chinatown". Δηλαδή, ανάμεσα σε 1001 τρόπους, δε μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος που θα είναι για τα δόντια μου -παρ' όλο που έχω τη φρικτή υποψία ότι, αν πράγματι υπήρχε ένας τρόπος κατάλληλος για εμάς τους πολλούς, που μας αρέσει και η βολή μας, κάπου θα τον είχε πάρει τ' αυτί μας...