Να μην πάψουν ποτέ
να κοκκινίζουν τα μάγουλά μας
από αμηχανία
δεν μπορώ να σκεφτώ
καλύτερη απόδειξη
της ανικανότητάς μας
να ελέγξουμε τον εαυτό μας
να αγαπάμε τα κόκκινα μάγουλα
το κοντανάσαιμα
τη σωματοποιημένη έκφραση
που δεν μπορεί να διαμεσολαβηθεί
από καμία λέξη
σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ
ας μιλήσουν οι εξάψεις
κι οι περισπωμένες της μαξιλαροθήκης
χωρίς υποσημειώσεις
και παραπομπές
τα όνειρα μπορείς να τα τσιτάρεις ελεύθερα
κανέις δε θα σου ζητήσει δικαιώματα
Το παραπάνω υπορεαλιστικό ποίημα του Νίκου Π. είναι για τη μαμά μου, γιατί το αγαπά πολύ, όπως αγαπά πολύ και τα κόκκινα μάγουλα. Πιο πολλή σημασία όμως έχει ότι και τα δικά της μάγουλα κοκκινίζουν, όπως συμβαίνει μόνο με τους ανθρώπους που έχουν κρατήσει ζωντανό το παιδί μέσα τους, κι ας έχουν γίνει γονείς εδώ και πολλά πολλά χρόνια...
να κοκκινίζουν τα μάγουλά μας
από αμηχανία
δεν μπορώ να σκεφτώ
καλύτερη απόδειξη
της ανικανότητάς μας
να ελέγξουμε τον εαυτό μας
να αγαπάμε τα κόκκινα μάγουλα
το κοντανάσαιμα
τη σωματοποιημένη έκφραση
που δεν μπορεί να διαμεσολαβηθεί
από καμία λέξη
σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ
ας μιλήσουν οι εξάψεις
κι οι περισπωμένες της μαξιλαροθήκης
χωρίς υποσημειώσεις
και παραπομπές
τα όνειρα μπορείς να τα τσιτάρεις ελεύθερα
κανέις δε θα σου ζητήσει δικαιώματα
Το παραπάνω υπορεαλιστικό ποίημα του Νίκου Π. είναι για τη μαμά μου, γιατί το αγαπά πολύ, όπως αγαπά πολύ και τα κόκκινα μάγουλα. Πιο πολλή σημασία όμως έχει ότι και τα δικά της μάγουλα κοκκινίζουν, όπως συμβαίνει μόνο με τους ανθρώπους που έχουν κρατήσει ζωντανό το παιδί μέσα τους, κι ας έχουν γίνει γονείς εδώ και πολλά πολλά χρόνια...
Πραγματικά με συγκίνησες...χαίρομαι που αποκτά μια τέτοια χρήση το ποίημα φεύγοντας από εμένα. Έτσι απλά βλέπω την λειτουργία της ποίησης, σαν μια μορφή επικοινωνίας που ταξιδεύει ελεύθερη από τον συγγραφέα ανοιχτή σε πολλαπλά νοήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ,
ν.
Σ' ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ για τα ποιήματά σου που με βοηθούν να πω πράγματα που νιώθω αλλά δεν μπορώ να εκφράσω... Πολλά φιλιά κι από μένα.
ΔιαγραφήΧρόνια Πολλά, Πολλά στις μαμάδες που μπορούν και νοιώθουν ακόμα αμηχανία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο ποίημα!
Ζήτω οι μαμάδες που μας γέννησαν, που τις λατρεύουμε αμφίθυμα, που μας εκπαίδευσαν να ζούμε, με ή χωρίς λόγια, που μας έδωσαν με το παραπάνω από το υστέρημά τους, που έτσι κι αλλιώς είναι ένα κομμάτι της ζωής μαςκαι δεν θα πάψουν ποτέ να είναι.
Αφιερωμένο στην κυρία Κατερίνα.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία του παραπάνω κειμένου(αν και δεν ρώτησα τέλος πάντων)
Ζήτω λοιπόν σε σας τις μαμάδες που είναι η μέρα σας σήμερα! Και ζήτω στις μαμάδες των μαμάδων... Σ'ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση που έκανες. Καληνύχτα!
Διαγραφήτι ωραία ανάρτηση..μου θυμίζει ένα περιστατικό του Διογένη του Κυνικού,όταν είδε ένα παιδί με κόκκινα μάγουλα από την ντροπή του,να νιώθει αμηχανία για το οτι αποκάλυψε το χρώμα στα μάγουλα την ντροπή του.Τότε του είπε ο Διογένης-Μπράβο παιδί μου,μην δυσφορείς,αυτό είναι το χρώμα της αρετής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτηβ
Τι υπέροχη μορφή ο Διογένης ο Κυνικός! Πολύ ωραία ιστορία, σ' ευχαριστώ πολύ!
Διαγραφή