MONTY PYTHON ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

     Στις αναρτήσεις της προηγούμενης εβδομάδας φάνηκε ότι η φιλοσοφία δεν είναι τόσο βαρετή και βαρύγδουπη όσο πολλοί από εμάς τη φανταζόμαστε. Σήμερα θα φανεί ότι μπορεί μάλιστα να έχει και πολλή πλάκα. Βέβαια, απαιτείται μεγάλο ταλέντο κι αρκετές γνώσεις επί του θέματος για να κάνει κάποιος πλάκα με τη φιλοσοφία, οπότε λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να το καταφέρουν. Όπως, ας πούμε, οι Monty Python. Έχοντας σπουδάσει όλοι τους στην Οξφόρδη ή το Κέμπριτζ, μπορούσαν να αναμείξουν φιλοσοφικούς στοχασμούς με τα πιο παράλογα αστεία, δημιουργώντας θεοπάλαβα σκετς. Το πιο γνωστό είναι ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ αρχαίων Ελλήνων και Γερμανών φιλοσόφων, με διαιτητή τον Κομφούκιο.
     Το πιο αστείο όμως, κατά τη γνώμη μου, προέρχεται από την τηλεοπτική σειρά  "Monty Python's Flying Circus" και είναι αυτό όπου ο John Cleese ως  Mrs Premise (κ. Προϋπόθεση) και ο Graham Chapman ως Mrs Conclusion (κ. Συμπέρασμα) συναντιούνται στα πλυντήρια και, πάνω στην κουβέντα, διαφωνούν για το αν το έργο του Σαρτρ "οι Δρόμοι της Ελευθερίας" είναι μια αλληγορία για την αναζήτηση του ανθρώπου για δέσμευση. Αποφασίζουν λοιπόν να πάνε στο σπίτι του να τον ρωτήσουν, αφού η κ. Premise ξέρει τους Σαρτρ, μιας κι έκαναν το προηγούμενο καλοκαίρι μαζί διακοπές στην Ίμπιζα. Ξεκινάνε λοιπόν με μια σχεδία, στην πορεία χάνονται και βρίσκονται στην Ισλανδία, τελικά όμως φτάνουν στο Παρίσι, χτυπάνε το κουδούνι του Σαρτρ και τους ανοίγει η γυναίκα του, η οποία τους προειδοποιεί ότι ο φιλόσοφος δεν είναι στις καλές του κι όλη την ώρα μουρμουράει "η μπουρζουαζία αυτό" και 'η μπουρζουαζία εκείνο". Τον ρωτάνε λοιπόν αν "οι Δρόμοι της Ελευθερίας" είναι μια αλληγορία για την αναζήτηση του ανθρώπου για δέσμευση κι εκείνος απαντάει: "ναι". Τέλος. Όταν το διηγούμαι εγώ, δεν είναι αστείο. Όταν όμως δείτε τους John Cleese και Graham Chapman ντυμένους κυριούλες να συζητάνε για τον Σαρτρ, ω, τότε είναι πολύ πολύ αστείο!