Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΥΡΙΟΣ STEPHEN FRY ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

     Αυτή την εβδομάδα, έχω σκοπό να γράψω κάποια πράγματα για τη φιλοσοφία. Μη φανταστείτε τίποτα βαρύ, καμιά ανάλυση στο Tractatus Logicophilosophicus του Wittgenstein, όχι, ούτε κάν! Άλλωστε, δεν το έχω διαβάσει, κι αν ακόμα το είχα διαβάσει, αν, εντελώς υποθετικά, είχα φτάσει μέχρι την τελευταία σελίδα, δε θα είχα καταλάβει και πολλά πράγματα... Ωστόσο, η φιλοσοφία είναι ο ορισμός της περιπέτειας του πνεύματος, πολύ περισσότερο από τη λογοτεχνία ή άλλη μορφή τέχνης, και γι' αυτό αξίζει να την προσεγγίσουμε, έστω και λοξά, όπως σκοπεύω να κάνω εδώ.
     Σ' αυτό το σημείο, θα ταίριαζε μια εισαγωγή με κάποιες αρχικές σκέψεις επί του θέματος. Την εισαγωγή όμως δεν θα την κάνω εγώ. Θ' αφήσω αυτή τη δουλειά στον υπέροχο κύριο Stephen Fry, μιας κι αυτά που λέει με εκφράζουν απόλυτα. Ποιος είναι όμως αυτός ο κύριος Fry, τον οποίο επιμένω να αποκαλώ "υπέροχο"; Είναι Άγγλος ηθοποιός, συγγραφέας, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος και ακτιβιστής. Μετά από μία πολύ ταραγμένη εφηβεία, κατά την οποία αποβλήθηκε από δύο σχολεία και φυλακίστηκε για τρεις μήνες επειδή είχε κλέψει μια πιστωτική κάρτα, κατάφερε να περάσει στο Cambridge, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Εκεί γνωρίστηκε με τον Hugh Laurie (τον γνωστό τηλεοπτικό δόκτορα Χάουζ), με τον οποίο συνεργάστηκε πολλές φορές, στο θέατρο και την τηλεόραση. Εκτός από τις εμφανίσεις του σε διάφορες ταινίες (Gosford Park, V for Vendetta) και τηλεοπτικές σειρές (A bit of Fry and Laurie, BlackAdder), πρωταγωνιστεί σε ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για τη μανιοκατάθλιψη, προκειμένου να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο γι' αυτή την ασθένεια- ταμπού, από την οποία πάσχει και ο ίδιος. Πρόκειται λοιπόν για έναν άνθρωπο με γνώσεις, εμπειρίες και θάρρος, γι' αυτό οι απόψεις του έχουν τόσο ενδιαφέρον. Στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά βίντεο, στα οποία μιλά για διάφορα θέματα. Ένα απ' αυτά είναι και το παρακάτω.

     Όλα όσα λέει είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι" η φιλοσοφία δεν προσφέρει έναν ηθικό κώδικα για το πώς να ζήσεις τη ζωή σου αλλά θέτει έναν τεράστιο αριθμό ερωτήσεων". Επίσης, το ότι επισημαίνει ότι η φιλοσοφία δεν είναι κάτι πνευματικό, μια ανατολίτικη θεωρία για το πώς να είμαστε καλοί, αλλά έχει να κάνει με την διανοητική ρώμη και την αναζήτηση της λογικής, πράγμα που απαιτεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά. Ωστόσο, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί, ζούμε σε μια εποχή που αποφεύγει ή αγνοεί τη σκληρή δουλειά... Κι αυτός, κατά τη γνώμη μου, είναι ένας αρκετά σοβαρός λόγος να σεβόμαστε τη φιλοσοφία, ακόμα κι όταν δεν την καταλαβαίνουμε.