Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

GOODBYE AND HELLO TIM BUCKLEY!



Σαν σήμερα, πριν από 38 χρόνια, πέθανε ο Tim Buckley. Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε ένα πολύ όμορφο άρθρο, το οποίο έγραψε ένας φίλος, ο Νίκος Κοζομπόλης και δημοσιεύτηκε στο fanzine "the sting" το 1999. Μ' αρέσει που αναδημοσιεύεται στο bibliokult, γιατί θεωρώ, κατά κάποιο τρόπο, τα blogs μετεξέλιξη των fanzines. Εκτός από το κείμενο του Νίκου, έχω αναρτήσει κι ένα αγαπημένο τραγούδι του Buckley, το "Song to the Siren", που θα μπορούσε να περιληφθεί στα τραγούδια που είναι εμπνευσμένα από την οδύσσεια. Ο στίχος "let me enfold you" είναι από τους πιο τρυφερούς που έχω ακούσει. Στο τέλος, μπορείτε να δείτε το trailer της ταινίας "Greetings from Tim Buckley", η οποία κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2012 κι αναφέρεται στην προετοιμασία του γιου του Tim Buckley, Jeff, για να συμμετάσχει σε μια συναυλία προς τιμήν του, το 1991. Παρακολουθούμε τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του Jeff, από την οργή για τον πατέρα που τον εγκατέλειψε, στη συγχώρεση και εν τέλει στην αγάπη, που οδήγησαν σε μία καθηλωτική ερμηνεία. Το θέμα της ταινίας είναι πολύ ειδικό, γι' αυτό και οι προβολές της είναι περιορισμένες. Παρ' όλα αυτά, οι κριτικές για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή είναι εξαιρετικές.


TIM BUCKLEY (ΑΠΟ ΤΟΝ  ΝΙΚΟ ΚΟΖΟΜΠΟΛΗ)
     Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία σε κάθε καλλιτέχνη που τον κάνουν να ξεχωρίζει. [...] Αν ρωτήσεις για τον Tim Buckley, η απάντηση που θα πάρεις είναι η ιδιαίτερη εκφραστικότητα στην ερμηνεία των τραγουδιών του. Σίγουρα οι στίχοι του ήταν ξεχωριστοί και οι συνθέσεις του εξαιρετικά περίπλοκες για την εποχή του, όμως αυτό που έκανε τον Timothy Charles Buckley διαφορετικό ήταν η γεμάτη πάθος απόδοση των τραγουδιών του, είτε σε studio εκτελέσεις, είτε σε live εμφανίσεις. Η φωνή του είχε οπωσδήποτε το μοναδικό χάρισμα να ανεβοκατεβαίνει από πολύ ψηλές σε πολύ χαμηλές κλίμακες. Όμως, πέρα από τις δυνατότητες των φωνητικών του χορδών, σου έδινε την εντύπωση ότι δεν τραγουδούσε με το λαρύγγι αλλά με την ψυχή του. Αλλού κατέβαινε σαν ψίθυρος που σε νανούριζε κι αλλού υψωνόταν απίστευτα ψηλά και καρφωνόταν μέσα σου. Δίκαια διεκδικεί μαζί με τον Jim Morrison τον τίτλο της αρσενικής εκδοχής της ασύγκριτης Janis Joplin σ' αυτόν τον τομέα.
     Ο Tim Buckley ήταν ανήσυχος τύπος. Ποτέ δε χρειάστηκε να ντυθεί ή να φερθεί ιδιότροπα για να αυτοδιαφημιστεί. Δεν ένοιωθε αυτή την ανάγκη και μίλαγε πάντα μέσα από τη δουλειά του. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων και άφηνε το εμπορικό μέρος των δίσκων του να το διαπραγματεύεται η εκάστοτε εταιρεία του. Στην αρχή συνεργάστηκε με την Elektra, από την οποία έφυγε ύστερα από την ηχογράφηση τεσσάρων δίσκων, χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο παράπονο από την εταιρεία. Προσχώρησε στην Straight που διήυθηνε ο Frank Zappa, μάλλον ξεπληρώνοντας κάποιο παλιό ηθικό γραμμάτιο απέναντί του. [...]
     Αυτή η αλλαγή όμως εγκαινίασε την πτώση της δημοτικότητάς του, όχι γιατί χάθηκε η έμπνευσή του ή δεν προωθήθηκε σωστά από την εταιρεία, αλλά κυρίως γιατί στράφηκε σε μια πιο εγκεφαλική και δύσκολη σύνθεση και ενορχήστρωση σε μια χρονική στιγμή (1970) που η μουσική άλλαζε. Η εμπορική αποτυχία των δύο δίσκων που κυκλοφόρησε με την Straight τον απομόνωσε από τους οπαδούς του και τον έκλεισε περισσότερο στον εαυτό του. Είναι χαρακτηριστικό ότι για ένα διάστημα εργάστηκε σαν ταξιτζής και σαν οδηγός των Sly and the family Stone, πριν επιχειρήσει να ξαναμπεί στο studio. Οι τρεις τελευταίες κυκλοφορίες του ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τις δύο προηγούμενες, με μακριές σε διάρκεια συνθέσεις και ιδιότυπες διασκευές ξένων τραγουδιών, που κατηγορήθηκε ότι μόνο αυτός καταλάβαινε. Ο θάνατος τον βρήκε σε ηλικία 28 ετών, ενώ προετοίμαζε την κυκλοφορία ενός διπλού live album. Πήρε ένα μείγμα μορφίνης και ηρωίνης πιστεύοντας ότι είναι κοκαΐνη.
     Οι δίσκοι του έχουν ανατυπωθεί αρκετές φορές και ειδικά το "Goodbye and Hello" έχει τύχει -δίκαια- μεγάλης επιτυχίας. [...] Εκτός από τους δίσκους του όμως, μας άφησε κι άλλο ένα δώρο που δυστυχώς χάσαμε πρόσφατα. Πρόκειται για τον γιο του Jeff, ο οποίος μπορεί να μη γνώρισε ουσιαστικά ποτέ τον πατέρα του, αλλά σε ορισμένες στιγμές έμοιαζε καταπληκτικά με αυτόν στη μουσική του. Δυστυχώς πνίγηκε καθώς κολυμπούσε στον Μισισιπί στις 29/5/1997.
     Ο Tim Buckley θεωρείται rock καλλιτέχνης αλλά είχε σαφείς επιρροές από funk, jazz, και folk. Ήταν λογικό άλλωστε να έχει διαφορετικά ακούσματα, αφού ποτέ δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο μέρος σα σταθερή βάση. Γεννήθηκε στην Washington, μεγάλωσε στην California και σε όλη του την καριέρα πηγαινοερχόταν από τη δυτική ακτή στην ανατολική. Goodbye and hello Tim.


4 σχόλια:

  1. Κατερίνα και οι δυο είναι αγαπημένοι μου. Ανακάλυψα πρώτα τον Jeff Buckley και αιτία ήταν ο γιος μου ο Νίκος. Έσπευσα λοιπόν να αγοράσω το cd, είχα τόσο ενθουσιαστεί που το έκανα και δώρο. Στο τρένο καθώς γυρνούσα στο σπίτι πιάσαμε την κουβέντα με ένα κύριο που με είδε να κοιτάω το εξωφυλλο. "Σας αρέσει;" μου είπε και μετά την καταφατική απάντηση συνέχισε "πού να γνωρίσετε και τον πατέρα του τον Τιμ". Έτσι γνώρισα και τον υπέροχο Τιμ.
    Το τραγούδι του Jeff που με πρωτογοήτευσε ήταν η ερμηνεία του Halleluja....
    Δύσκολη η ιστορία και των δύο....δύσκολη σχέση πατέρα γιού, αυτή η μελαγχολία τους όμως κρύβει απέραντη ομορφιά.
    http://www.youtube.com/watch?v=WIF4_Sm-rgQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραία ιστορία... Κι εγώ νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερη ερμηνεία του halleluja. Καλή σου μέρα Αθηνά μου!

      Διαγραφή
  2. Νίκος Κοζομπόλης20 Ιουλίου 2013 στις 3:24 μ.μ.

    Κατερίνα, ευτυχώς που υπάρχουν τόσο αξιόλογα blog σαν το δικό σου και μας θυμίζουν τους ανθρώπους που οφείλουμε να τιμούμε.
    Πέρα από το περιεχόμενο του θέματος, μου άρεσε ιδιαίτερα η άποψη ότι τα blog αποτελούν τη συνέχεια των fanzines στην εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι και μάλλον με βρίσκει σύμφωνο.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενο, όπως και για το ότι,χάρη στο άρθρο σου, έμαθα περισσότερα τόσο για τον Tim όσο και για τον Jeff Buckley.

      Διαγραφή