ΟΝΟΜΑΤΑ

Ελίζα ήταν τ' όνομά της μόνο για λίγες εβδομάδες
τότε που ήταν μωρό.
Ελίζα, Λίλη. Σύντομα της το άλλαξαν σε Λιλ.

Κατόπιν, στο φούρνο που δούλευε, έγινε η δεσποινίς Στιούαρτ
και ύστερα "αγάπη μου", "λατρεία μου", μητέρα.

Στα τριάντα της που χήρεψε ξαναγύρισε στη δουλειά
ως κυρία Χαντ. Εντωμεταξύ η κόρη της μεγάλωσε,
παντρεύτηκε και γέννησε ένα παιδί.

Τώρα πια ήταν η γιαγιά.
"Όλοι με φωνάζουν γιαγιά" έλεγε στους πελάτες.
Και πράγματι έτσι τη φώναζαν οι φίλοι, οι καταστηματάρχες
της γειτονιάς και ο γιατρός της.

Στο θάλαμο γερόντων στο νοσοκόμειο
συνήθιζαν να φωνάζουν τους ασθενείς με τα μικρά τους ονόματα.
Τους είπαμε: "Λιλ" ή "Γιαγιά".
Αλλά κανένα από αυτά τα ονόματα
δεν ήταν στο φάκελό της.
Κι έτσι σ' αυτές τις τελευταίες μέρες της, της πίκρας και της ανημποριάς,
ξανάγινε για μια και τελευταία φορά η Ελίζα.

Wendy Cope, Serious Concerns, Faber and Faber

Υ.Γ.: Το ποίημα αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη της αγαπημένης μου γιαγιάς, που μας άφησε χθες, πλήρης ημερών.