Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΟΝΟΜΑΤΑ

Ελίζα ήταν τ' όνομά της μόνο για λίγες εβδομάδες
τότε που ήταν μωρό.
Ελίζα, Λίλη. Σύντομα της το άλλαξαν σε Λιλ.

Κατόπιν, στο φούρνο που δούλευε, έγινε η δεσποινίς Στιούαρτ
και ύστερα "αγάπη μου", "λατρεία μου", μητέρα.

Στα τριάντα της που χήρεψε ξαναγύρισε στη δουλειά
ως κυρία Χαντ. Εντωμεταξύ η κόρη της μεγάλωσε,
παντρεύτηκε και γέννησε ένα παιδί.

Τώρα πια ήταν η γιαγιά.
"Όλοι με φωνάζουν γιαγιά" έλεγε στους πελάτες.
Και πράγματι έτσι τη φώναζαν οι φίλοι, οι καταστηματάρχες
της γειτονιάς και ο γιατρός της.

Στο θάλαμο γερόντων στο νοσοκόμειο
συνήθιζαν να φωνάζουν τους ασθενείς με τα μικρά τους ονόματα.
Τους είπαμε: "Λιλ" ή "Γιαγιά".
Αλλά κανένα από αυτά τα ονόματα
δεν ήταν στο φάκελό της.
Κι έτσι σ' αυτές τις τελευταίες μέρες της, της πίκρας και της ανημποριάς,
ξανάγινε για μια και τελευταία φορά η Ελίζα.

Wendy Cope, Serious Concerns, Faber and Faber




Υ.Γ.: Το ποίημα αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη της αγαπημένης μου γιαγιάς, που μας άφησε χθες, πλήρης ημερών.

4 σχόλια:

  1. Πραγματικά φαίνεται να ξαναγυρνάμε σε αυτό το πρώτο όνομα που ίσως είναι και η άγνωστη ταυτότητά μας. Ομως....πέρα από αυτό...που λίγο τελικά μας ορίζει, ίσως την αρχή και το τέλος μας, και τους βαθείς πόνους μας.....
    άξια πορεύτηκε στη ζωή της δίνοντας αγάπη και μέσα στην αγάπη έφυγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κατερινούλι μου, με συγκίνησε πολύ το ποίημα..θα τη σκεφτόμαστε πάντα

    το μικρό σου ξαδερφάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ μικρό μου ξαδερφάκι... Θα τα πούμε σύντομα από κοντά...

      Διαγραφή