ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ (ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ)

     Σήμερα είναι η γιορτή της μητέρας, οπότε το σημερινό post, που περιλαμβάνει φωτογραφίες αγαπημένων συγγραφέων και καλλιτεχνών με τις μητέρες τους, είναι αφιερωμένο στις μαμάδες. Οι περισσότεροι θαμώνες του bibliokult είναι εδώ: η Μέριλιν, ο Μπάουι, ο Ταρκόφσκι, ο Τσέχοφ κι άλλοι πολλοί, μαζί με τις γυναίκες που τους έφεραν στη ζωή.

     Η Billie Holiday ξεκινά την αυτοβιογραφία της μ' αυτά τα λόγια: "η Μαμά κι ο Μπαμπάς ήταν ακόμη παιδιά όταν παντρευτήκανε. Αυτός ήταν δεκαοχτώ χρονών, η μαμά δεκάξι κι εγώ τριών". Η μητέρα της έκανε ό,τι μπορούσε για να μεγαλώσει την κόρη της, ωστόσο μια φτωχή μαύρη στο γκέτο της Βαλτιμόρης, στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα δε μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα..

     Η μητέρα του Bob Dylan αγκαλιάζει τον γιο της γεμάτη χαρά και περηφάνια. Φαίνεται ότι δεν του κράτησε καμία κακία που άλλαξε το επίθετό του από Zimmerman σε Dylan, ούτε που παράτησε τις σπουδές του κι έφυγε για τη Νέα Υόρκη, αλλάζοντας για πάντα όχι μόνο τη ζωή του αλλά και τη μουσική.

          Ο David Bowie ποζάρει μαζί με τη μητέρα του και αποδεικνύει περίτρανα την παντοδυναμία του DNA: είναι ολόιδιοι.

     Ο Μπόρχες ζούσε μαζί με την μητέρα του ως τον θάνατό της στα 99 της χρόνια, με ένα μικρό διάλειμμα τα τρία χρόνια που ο γιος της ήταν παντρεμένος. Λέγεται βέβαια ότι η ίδια, όταν ήταν ήδη 90 χρονών, ώθησε τον Μπόρχες σ' αυτόν τον γάμο, γιατί ήθελε να είναι σίγουρη ότι κάποια θα φροντίζει τον τυφλό γιο της όταν εκείνη θα έχει πεθάνει, Φαίνεται όμως ότι ο Μπόρχες δεν άντεξε για πολύ μακριά από τη μανούλα...

     Σ' αυτή τη φωτογραφία, η δίχρονη Βιρτζίνια Γουλφ βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας της, της οποίας ο ξαφνικός θάνατος στα 13 της χρόνια σημάδεψε τη ζωή της -και ποιου παιδιού δε σημαδεύει τη ζωή άλλωστε; Οι αναμνήσεις από τη μητέρα της αλλά και το πώς με την απώλειά της χάθηκαν οι ισορροπίες σε όλη την οικογένεια περιγράφονται στο αυτοβιογραφικό αριστούργημά της "Μέχρι τον Φάρο". Αν θα πρότεινα ένα μόνο βιβλίο για τούτο το καλοκαίρι, θα ήταν αυτό.

     Όταν ο ποιητής Αρσένι Ταρκόφσκι εγκατέλειψε την οικογένειά του, ο γιος του Αντρέι, που ήταν τότε τεσσάρων ετών, έμεινε με τη μητέρα του, την αδερφή του και τη γιαγιά του. Ίσως αυτή η έντονη γυναικεία παρουσία στη ζωή του να σχετίζεται με την τρυφερότητα και τη ζεστασιά που αποπνέουν οι εικόνες του. Η ίδια η μητέρα του πάντως έχει παίξει στον εν πολλοίς αυτοβιογραφικό Καθρέφτη. Η επόμενη, μετά τον  Καθρέφτη ταινία του, η Νοσταλγία, είχε κι αυτή πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως αυτό το απόσπασμα , που ανέβασα στο bibliokult την περσινή Μέρα της Μητέρας.

     Δε νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν της μάνας που χάνει το παιδί της -κι είναι όλος αποτυπωμένος στο πρόσωπο της μητέρας του αυτόχειρα ποιητή Μαγιακόφσκι. Πώς μπορούν να κρατηθούν στη ζωή όταν χάνουν ό,τι αγαπούν περισσότερο; Νομίζω ότι η ίδια τους η αγάπη για το παιδί τους είναι που τις κρατά στη ζωή· όσο μένουν ζωντανές, μένει ζωντανή η θύμηση του παιδιού τους, μένει ζωντανό κάτι από το αγαπημένο πρόσωπο που δεν υπάρχει πια κι αυτό είναι αρκετό για να μπορέσουν εκείνες να συνεχίσουν να υπάρχουν.

     Η μητέρα του Αλμπέρ Καμύ, τον οποίο μεγάλωσε μόνη με πάρα πολλές στερήσεις, αγγίζει με τρυφερότητα τη φωτογραφία του γιου της, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 4 Ιανουαρίου του 1960, λίγο πριν κλείσει τα 47 του χρόνια.