ΛΑΚΩΝΙΚΟΝ

Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη
           μου επέστρεψε στον ήλιο.

Κείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της
           πέτρας και του αιθέρος.

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,

Χειμώνα ελάχιστε,

Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς

Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ'ένα μικρό τριζόνι
              κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Ανέλπιστου.

Οδυσσέας Ελύτης                                               

    

    πηγή: www.jessicatremp.com