ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΌΤΑΝ ΉΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

     Οι πρώτες μέρες του σχολείου είναι για τα παιδιά σαν τα Χριστούγεννα αλλά από την ανάποδη: η προσοχή όλων -με πρώτους τους διαφημιστές και τους δημοσιογράφους- είναι στραμμένη στα παιδιά και οι ενήλικες θυμούνται τις δικές τους αντίστοιχες εμπειρίες, μόνο που τα ίδια τα παιδιά, ενώ περιμένουν με ανυπομονησία τις μέρες των Χριστουγέννων, τα βάφουν μαύρα όταν έρχεται η μέρα που ανοίγουν τα σχολεία. Εφόσον λοιπόν αυτή την περίοδο τα παιδιά έχουν την τιμητική τους, ας δούμε φωτογραφίες διάσημων και αγαπημένων συγγραφέων όταν ήταν παιδιά.

Το παιδί αυτό με το σοβαρό, ενήλικο βλέμμα και τα μεγαλίστικα ρούχα είναι ο συγγραφέας που έδωσε ζωή σ' ένα από τα πιο αξιαγάπητα αλητάκια της λογοτεχνίας, τον Κιμ του ομώνυμου έργου του.

Αυτό το νωθρό, μελαγχολικό αγοράκι (που μοιάζει με κοριτσάκι) είναι ο συγγραφέας που έζησε στη θάλασσα και συνδέθηκε μ' αυτήν όσο κανένας άλλος, ο άνθρωπος που έγραψε την Καρδιά του Σκότους, ο Τζόζεφ Κόνραντ, σε ηλικία έξι ετών.

 Άλλος περιπετειώδης συγγραφέας στην ηλικία των έξι ετών, ο Έρνεστ Χεμινγκουέι, με κούρεμα playmobile πριν ακόμα τα playmobile ανακαλυφθούν, φαίνεται ν' ασφυκτιά ήδη μέσα στη γραβάτα και το πουκάμισο.

Το ίδιο (περίπου) ατυχές κούρεμα συναντάμε και στον μικρό Μαρσέλ Προυστ με το σκυθρωπό ύφος, το οποίο πρέπει να έπαιρνε αρκετά συχνά μιας και ήταν τόσο ιδιότροπος ευαίσθητος, που πολλά πράγματα που τον πείραζαν.

Επιμένουμε στην ευρωπαϊκή αστική τάξη, αλλάζουμε όμως χώρα. Ο νεαρός που δεσπόζει στο κέντρο αυτής της φωτογραφίας με την υπεροπτική κι αυταρχική του πόζα είναι ο Τόμας Μαν, ο οποίος φαίνεται ότι από παιδί έπαιρνε τόσο στα σοβαρά τον εαυτό του, που δεν του επέτρεπε σε καμία φωτογραφία να χαμογελάσει. Στ' αριστερά του, ο -επίσης συγγραφέας- αδερφός του Χάινριχ Μαν.

Άλλος ένας συγγραφέας με τεράστια ιδέα για τον εαυτό του και με ακόμα πιο τεράστιο ταλέντο, ο Τζέιμς Τζόις, προσπαθεί να πάρει μια κάπως μάγκικη πόζα, η οποία όμως υπονομεύεται φρικτά από την άψογη πλαϊνή χωρίστρα.

Ακόμα ένας πιτσιρικάς που ποζάρει σαν αντράκι -κι αυτή τη φορά μας πείθει- είναι ο Τζορτζ Όργουελ, που μεγαλώνοντας κράτησε το ίδιο παιχνιδιάρικο βλέμμα αλλά έχασε τα υπέροχα φουσκωτά μάγουλα.

Η Αγκάθα Κρίστι φαίνεται ότι ήταν απ' αυτά τα παιδιά που άνετα μπορούμε να τα φανταστούμε σαν μεγάλους: αν της κόψουμε τα μαλλιά και της φορέσουμε ταγεράκι, είναι ίδια η συμπαθής κυριούλα που έγραφε για σκοτεινά εγκλήματα και ιδιοφυείς δολοφόνους. Το όλο στήσιμο της φωτογραφίας είναι τελείως βικτωριανό, αλλά το σταθερό βλέμμα και τα σφιγμένα χείλια δεν έχουν καμία σχέση με το εύθραυστο, αέρινο πρότυπο της εποχής -ευτυχώς για την Αγκάθα!

Αντιθέτως, η αντίστοιχη φωτογραφία της μικρής Βιρτζίνια Γουλφ τη δείχνει τόσο μελαγχολική και ονειροπαρμένη όσο μια ηρωίδα βικτωριανού μυθιστορήματος -κακός οιωνός για τη μικρή Βιρτζίνια.

Κλείνοντας, ο τετράχρονος Φραντς Κάφκα φαίνεται να έχει ήδη μέσα του τον ασφυκτικό, τρομώδη κόσμο της Μεταμόρφωσης της  Αμερικής και της Δίκης.