Ειδική κατηγορία συγγραφέων είναι και οι δάσκαλοι, πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είτε πέρασαν πολλά χρόνια μέσα στα σχολεία, είτε λίγα.
Αντρέας Κάλβος: Από νωρίς, ο Κάλβος παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα κι αργότερα, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα (1826), δίδαξε στην Ιόνιο Ακαδημία. Αφότου έφυγε από την Ελλάδα, το 1852, έμεινε στο Λάουθ της Αγγλίας, διδάσκοντας στο ιδιωτικο εκπαιδευτήριο που ανήκε στη γυναίκα του.
Κώστας Βάρναλης: Αφού σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα, ο Βάρναλης διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση κι αργότερα, με κρατική υποτροφία, πήγε στο Παρίσι, όπου έκανε εξειδικευμένες σπουδές πάνω στη Νεοελληνική Λογοτεχνία και την Αισθητική.
'Αλντους Χάξλεϊ: Ο Χάξλεϊ δίδαξε για ένα χρόνο Γαλλικά στο περίφημο σχολείο Ίτον. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν ο Στίβεν Ράνσιμαν και ο Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος ήταν εντυπωσιασμένος από τον δάσκαλο του, παρ' όλο που η γενική εντύπωση ήταν ότι δε μπορούσε να κρατήσει καμία πειθαρχία μέσα στην τάξη -μπορώ να φανταστώ πόσο θα υπέφερε...
Τζίνα Ρόουλινγκ: Η συγγραφέας του Χάρι Πότερ έζησε κάποια χρόνια στο Πόρτο, διδάσκοντας Αγγλικά ως ξένη γλώσσα. Τα μαθήματα ήταν απογευματινά, οπότε είχε όλο τον χρόνο κάθε πρωί για να γράφει.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές ήταν πάρα πολλοί. Θ' αναφέρω τον Λούις Κάρολ, που δίδαξε Μαθηματικά στην Οξφόρδη και τον Τόλκιν, ο οποίος δίδαξε Αγγλοσαξονική Γλώσσα και Αγγλική Λογοτεχνία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Στα καθ' ημάς, ο Νίκος Εγγονόπουλος ήταν καθηγητής στην Καλών Τεχνών και ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας.
Μετά τους δασκάλους, ένα επάγγελμα μ' εξαιρετικά υψηλό στάτους, το επάγγελμα του διπλωμάτη.
Γιώργος Σεφέρης: Ο Σεφέρης υπηρέτησε ως διπλωμάτης σε δύσκολες εποχές και σε δύσκολα πόστα: το '36 διορίστηκε πρόξενος στην Κορυτσά, μετά τη γερμανική κατάκτηση, ακολούθησε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, το '47 τοποθετήθηκε στην Άγκυρα, το '51 στο Λονδίνο, το '52 στη Βηρυτό και το '57 ξανά στο Λονδίνο, με σκοπό να προωθήσει το θέμα της αυτοδιάθεσης της Κύπρου.
Πάμπλο Νερούντα: Ο επίσης νομπελίστας ποιητής Πάμπλο Νερούντα, κατά κόσμον Νεφταλί Ρικάρντο Ρέγιες Μπασοάλτο (Ω! Τα υπέροχα ισπανικά ονόματα- σιδηρόδρομοι!), υπήρξε επίσης διπλωμάτης. Υπηρέτησε πρώτα σε μέρη εξωτικά (Μπούρμα, Ιάβα και Σιγκαπούρη) και μετά στην Αργεντινή και την Ισπανία, όπου βίωσε τον Ισπανικό Εμφύλιο κι έγινε φλογερός κομμουνιστής. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο Μεξικό και όταν το '43 επέστρεψε στη Χιλή, συνέχισε να δραστηριοποιείται στην πολιτική από άλλες θέσεις.
Ιδιαίτερη κατηγορία είναι οι βιβλιοθηκάριοι. Ακούγεται καταπληκτικό να γράφεις βιβλία και παράλληλα να περιστοιχίζεσαι στον χώρο δουλειά σου από χιλιάδες βιβλία, ωστόσο δεν μπορώ να θυμηθώ παρά μόνο δύο συγγραφείς - βιβλιοθηκάριους.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Ο συγγραφέας που "πάντοτε φανταζόταν τον Παράδεισο ως ένα είδος βιβλιοθήκης" ήταν διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Μπουένος Άιρες.
Εμμανουήλ Ροϊδης: Ο Ροΐδης, υποστηρικτής του Τρικούπη, διορίστηκε έφορος στην Εθνική Βιβλιοθήκη το 1880, έχανε όμως τη θέση του κάθε φορά που κέρδιζε τις εκλογές ο Δεληγιάννης, για να την πάρει πάλι πίσω όποτε νικούσε ο Τρικούπης.
Χαρούκι Μουρακάμι: Η πρώτη δουλειά του Μουρακάμι, όσο ήταν ακόμα στο Πανεπιστήμιο, ήταν υπάλληλος σε δισκοπωλείο (όπως ο ήρωάς του στο Νορβηγικό Δάσος), ενώ μετά τις σπουδές του άνοιξε μαζί με τη γυναίκα του ένα μικρό τζαζ μπαρ στο Τόκιο, το Peter Cat, το οποίο κράτησαν για 7 χρόνια.
Τσαρλς Μποκόφσκι: Έχοντας διαβάσει λίγο Μπουκόφσκι, εκπλήσσομαι και που είχε δουλέψει, πόσο μάλλον που κράτησε τη δουλειά του για περισσότερα από δέκα χρόνια. Η δουλειά αυτή ήταν του ταχυδρομικού υπαλλήλου, όμως φαίνεται ότι τη μισούσε. Όταν ήταν 49 χρονών παραιτήθηκε για ν' αφιερωθεί στο γράψιμο κι όπως γράφει σ' ένα γράμμα εκείνης της περιόδου "είχα δύο επιλογές: ή να μείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ ή να γίνω συγγραφέας και να πεινάσω. Προτίμησα να πεινάσω".
Ουίλιαμ Φόκνερ: Ακόμα πιο αποτυχημένος ταχυδρομικός υπάλληλος ήταν ο Φόκνερ. Όταν δούλευε στην ταχυδρομική υπηρεσία του Πανεπιστημίου του Μισισιπή, δεν έμπαινε στον κόπο ν' ανοίγει τους ταχυδρομικούς σάκους και να παραδίδει τα γράμματα ή έστω να πουλάει γραμματόσημα. Αντιθέτως, περνούσε τον χρόνο του διαβάζοντας κι εκνευριζόταν όταν εμφανίζονταν πελάτες που είχαν την εξωφρενική απαίτηση να σηκωθεί και να τους εξυπηρετήσει. Εννοείται ότι σύντομα τον απέλυσαν.
Τζορτζ Όργουελ: Κι όμως, ο συγγραφέας που κατήγγειλε το αστυνομοκρατούμενο κράτος στο εμβληματικό 1984 είχε υπάρξει αστυνομικός. To 1922 έφτασε στην Μπούρμα για να καταταγεί στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία, όπου παρέμεινε ως το 1927. Τη χρονιά εκείνη, έχοντας πάρει άδεια για να γυρίσει στην Αγγλία ώστε να γιατρευτεί από κάποια τροπική ασθένεια, πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από την αστυνομία και να γίνει συγγραφέας.
Μάγια Αγγέλου: Είναι η μοναδική γυναίκα σ' αυτή τη μακρά λίστα, όμως αξίζει για δέκα. Αφού πρώτα δούλεψε ως οδηγός λεωφορείου στα 15 της, στη συνέχεια εργάστηκε ως ηθοποιός, χορεύτρια και τραγουδίστρια, ενώ στις αρχές τις δεκαετίας του '60, όταν εγκαταστάθηκε στην Αφρική (πρώτα στο Κάιρο και μετά στην Γκάνα, όπου γνώρισε τον Malcom X), ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το '65 επέστρεψε στην Αμερική για να βοηθήσει τον Malcom X στον αγώνα του, ωστόσο μετά τη δολοφονία του, καταρρακωμένη, πήγε κοντά στον αδερφό της στην Χαβάη και άρχισε ξανά να δουλεύει ως τραγουδίστρια.
Αντρέας Κάλβος: Από νωρίς, ο Κάλβος παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα κι αργότερα, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα (1826), δίδαξε στην Ιόνιο Ακαδημία. Αφότου έφυγε από την Ελλάδα, το 1852, έμεινε στο Λάουθ της Αγγλίας, διδάσκοντας στο ιδιωτικο εκπαιδευτήριο που ανήκε στη γυναίκα του.
Κώστας Βάρναλης: Αφού σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα, ο Βάρναλης διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση κι αργότερα, με κρατική υποτροφία, πήγε στο Παρίσι, όπου έκανε εξειδικευμένες σπουδές πάνω στη Νεοελληνική Λογοτεχνία και την Αισθητική.
'Αλντους Χάξλεϊ: Ο Χάξλεϊ δίδαξε για ένα χρόνο Γαλλικά στο περίφημο σχολείο Ίτον. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν ο Στίβεν Ράνσιμαν και ο Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος ήταν εντυπωσιασμένος από τον δάσκαλο του, παρ' όλο που η γενική εντύπωση ήταν ότι δε μπορούσε να κρατήσει καμία πειθαρχία μέσα στην τάξη -μπορώ να φανταστώ πόσο θα υπέφερε...
Τζίνα Ρόουλινγκ: Η συγγραφέας του Χάρι Πότερ έζησε κάποια χρόνια στο Πόρτο, διδάσκοντας Αγγλικά ως ξένη γλώσσα. Τα μαθήματα ήταν απογευματινά, οπότε είχε όλο τον χρόνο κάθε πρωί για να γράφει.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές ήταν πάρα πολλοί. Θ' αναφέρω τον Λούις Κάρολ, που δίδαξε Μαθηματικά στην Οξφόρδη και τον Τόλκιν, ο οποίος δίδαξε Αγγλοσαξονική Γλώσσα και Αγγλική Λογοτεχνία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Στα καθ' ημάς, ο Νίκος Εγγονόπουλος ήταν καθηγητής στην Καλών Τεχνών και ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας.
Μετά τους δασκάλους, ένα επάγγελμα μ' εξαιρετικά υψηλό στάτους, το επάγγελμα του διπλωμάτη.
Γιώργος Σεφέρης: Ο Σεφέρης υπηρέτησε ως διπλωμάτης σε δύσκολες εποχές και σε δύσκολα πόστα: το '36 διορίστηκε πρόξενος στην Κορυτσά, μετά τη γερμανική κατάκτηση, ακολούθησε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή, το '47 τοποθετήθηκε στην Άγκυρα, το '51 στο Λονδίνο, το '52 στη Βηρυτό και το '57 ξανά στο Λονδίνο, με σκοπό να προωθήσει το θέμα της αυτοδιάθεσης της Κύπρου.
Πάμπλο Νερούντα: Ο επίσης νομπελίστας ποιητής Πάμπλο Νερούντα, κατά κόσμον Νεφταλί Ρικάρντο Ρέγιες Μπασοάλτο (Ω! Τα υπέροχα ισπανικά ονόματα- σιδηρόδρομοι!), υπήρξε επίσης διπλωμάτης. Υπηρέτησε πρώτα σε μέρη εξωτικά (Μπούρμα, Ιάβα και Σιγκαπούρη) και μετά στην Αργεντινή και την Ισπανία, όπου βίωσε τον Ισπανικό Εμφύλιο κι έγινε φλογερός κομμουνιστής. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο Μεξικό και όταν το '43 επέστρεψε στη Χιλή, συνέχισε να δραστηριοποιείται στην πολιτική από άλλες θέσεις.
Ιδιαίτερη κατηγορία είναι οι βιβλιοθηκάριοι. Ακούγεται καταπληκτικό να γράφεις βιβλία και παράλληλα να περιστοιχίζεσαι στον χώρο δουλειά σου από χιλιάδες βιβλία, ωστόσο δεν μπορώ να θυμηθώ παρά μόνο δύο συγγραφείς - βιβλιοθηκάριους.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Ο συγγραφέας που "πάντοτε φανταζόταν τον Παράδεισο ως ένα είδος βιβλιοθήκης" ήταν διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Μπουένος Άιρες.
Εμμανουήλ Ροϊδης: Ο Ροΐδης, υποστηρικτής του Τρικούπη, διορίστηκε έφορος στην Εθνική Βιβλιοθήκη το 1880, έχανε όμως τη θέση του κάθε φορά που κέρδιζε τις εκλογές ο Δεληγιάννης, για να την πάρει πάλι πίσω όποτε νικούσε ο Τρικούπης.
Χαρούκι Μουρακάμι: Η πρώτη δουλειά του Μουρακάμι, όσο ήταν ακόμα στο Πανεπιστήμιο, ήταν υπάλληλος σε δισκοπωλείο (όπως ο ήρωάς του στο Νορβηγικό Δάσος), ενώ μετά τις σπουδές του άνοιξε μαζί με τη γυναίκα του ένα μικρό τζαζ μπαρ στο Τόκιο, το Peter Cat, το οποίο κράτησαν για 7 χρόνια.
Τσαρλς Μποκόφσκι: Έχοντας διαβάσει λίγο Μπουκόφσκι, εκπλήσσομαι και που είχε δουλέψει, πόσο μάλλον που κράτησε τη δουλειά του για περισσότερα από δέκα χρόνια. Η δουλειά αυτή ήταν του ταχυδρομικού υπαλλήλου, όμως φαίνεται ότι τη μισούσε. Όταν ήταν 49 χρονών παραιτήθηκε για ν' αφιερωθεί στο γράψιμο κι όπως γράφει σ' ένα γράμμα εκείνης της περιόδου "είχα δύο επιλογές: ή να μείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ ή να γίνω συγγραφέας και να πεινάσω. Προτίμησα να πεινάσω".
Ουίλιαμ Φόκνερ: Ακόμα πιο αποτυχημένος ταχυδρομικός υπάλληλος ήταν ο Φόκνερ. Όταν δούλευε στην ταχυδρομική υπηρεσία του Πανεπιστημίου του Μισισιπή, δεν έμπαινε στον κόπο ν' ανοίγει τους ταχυδρομικούς σάκους και να παραδίδει τα γράμματα ή έστω να πουλάει γραμματόσημα. Αντιθέτως, περνούσε τον χρόνο του διαβάζοντας κι εκνευριζόταν όταν εμφανίζονταν πελάτες που είχαν την εξωφρενική απαίτηση να σηκωθεί και να τους εξυπηρετήσει. Εννοείται ότι σύντομα τον απέλυσαν.
Τζορτζ Όργουελ: Κι όμως, ο συγγραφέας που κατήγγειλε το αστυνομοκρατούμενο κράτος στο εμβληματικό 1984 είχε υπάρξει αστυνομικός. To 1922 έφτασε στην Μπούρμα για να καταταγεί στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία, όπου παρέμεινε ως το 1927. Τη χρονιά εκείνη, έχοντας πάρει άδεια για να γυρίσει στην Αγγλία ώστε να γιατρευτεί από κάποια τροπική ασθένεια, πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από την αστυνομία και να γίνει συγγραφέας.
Μάγια Αγγέλου: Είναι η μοναδική γυναίκα σ' αυτή τη μακρά λίστα, όμως αξίζει για δέκα. Αφού πρώτα δούλεψε ως οδηγός λεωφορείου στα 15 της, στη συνέχεια εργάστηκε ως ηθοποιός, χορεύτρια και τραγουδίστρια, ενώ στις αρχές τις δεκαετίας του '60, όταν εγκαταστάθηκε στην Αφρική (πρώτα στο Κάιρο και μετά στην Γκάνα, όπου γνώρισε τον Malcom X), ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το '65 επέστρεψε στην Αμερική για να βοηθήσει τον Malcom X στον αγώνα του, ωστόσο μετά τη δολοφονία του, καταρρακωμένη, πήγε κοντά στον αδερφό της στην Χαβάη και άρχισε ξανά να δουλεύει ως τραγουδίστρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου