Ποτέ δεν ήμουν "αθλητικός τύπος"· στο σχολείο, είχα τον πιο μικρό βαθμό στη γυμναστική και προφασιζόμουν ένα σωρό ασθένειες για να μη συμμετέχω στο μάθημα ή απλώς δε φορούσα φόρμα, οπότε έπαιρνα μια απουσία και τελείωνε το θέμα -άσε που ένιωθα τρομερά αμήχανα με τις φόρμες, κάπως σαν να πήγαινα στο σχολείο με πιτζάμες. Εννοείται ότι δεν έχω γραφτεί ποτέ σε γυμναστήριο κι ακόμα δεν ξέρω ποτέ καμιά απάντηση στις ερωτήσεις της κατηγορίας "αθλητισμός" στο trivial pursuit. Υπάρχει ωστόσο μια εξαίρεση σ' όλη αυτή την αντιαθλητική στάση κι αυτή είναι το τρέξιμο. Μ' αρέσει να πηγαίνω για τρέξιμο κι όσο περνούν τα χρόνια το κάνω όλο και πιο τακτικά και το χαίρομαι όλο και περισσότερο, γι' αυτό κι ο μαραθώνιος είναι το μόνο αθλητικό γεγονός που, αντί να με γεμίζει με αδιαφορία ή περιφρόνηση, μου προξενεί θαυμασμό για τους συμμετέχοντες και την προσπάθειά τους. Επομένως, όταν διάβασα ότι ένας από τους ήρωές μου, ο Joe Strummer, είχε τρέξει κι είχε τερματίσει σε ΔΥΟ μαραθώνιους και μάλιστα με μηδενική προπόνηση, εντάξει, εκεί ο θαυμασμός μου έφτασε στα ύψη.
Βέβαια, μόνο για τον έναν από τους δύο μαραθώνιους μπορούμε να είμαστε σίγουροι: το 1983 έτρεξε στον μαραθώνιο του Λονδίνου (από όπου και η παραπάνω φωτογραφία) και μάλιστα τερμάτισε σε 4 ώρες και 13 λεπτά. Τον προηγούμενο χρόνο, έχοντας "εξαφανιστεί" στο Παρίσι προκειμένου να προκαλέσει την προσοχή των μίντια και ν' αυξήσει τις πωλήσεις του "Combat Rock", έτρεξε, κατά τα λεγόμενά του, στον μαραθώνιο του Παρισιού και τερμάτισε στον εντυπωσιακό χρόνο των 3 ωρών και 20 λεπτών. Παρ' όλο που και σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει σχετική φωτογραφία, αφενός δε φαίνεται να φορά το ταμπελάκι που έχουν όλοι οι αθλητές με τον αριθμό τους κι αφετέρου μοιάζει πολύ φρέσκος για άνθρωπο που μόλις έχει τρέξει 42 χιλιόμετρα...
Ακόμα όμως κι αν η συμμετοχή του στον μαραθώνιο του Παρισιού είναι ψέμα, μόνο και μόνο το ότι πήρε μέρος έστω σε έναν μαραθώνιο χωρίς καμία προπόνηση, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που προπονούνται για χρόνια προκειμένου να συμμετάσχουν, είναι υπεραρκετό. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ως προπόνηση την απάντηση που έδωσε σ' έναν δημοσιογράφο ο οποίος τον ρώτησε ποιο είναι το πρόγραμμά του κατά την προετοιμασία για τον μαραθώνιο:
"εντάξει, αφού το θέλεις, ορίστε: πιες δέκα μπίρες το βράδυ πριν τον αγώνα. Το 'πιασες; Και μην τρέξεις ούτε ένα βήμα για τουλάχιστον τέσσερις βδομάδες πριν τον αγώνα... Βάλε όμως μια προειδοποίηση σ' αυτό το άρθρο: 'μην το δοκιμάσετε μόνοι σας'. Θέλω να πω, λειτουργεί για μένα και τον Hunter Thompson, αλλά μπορεί να μη λειτουργεί για άλλους. Μπορώ να σου πω μόνο τι κάνω εγώ."
Σίγουρα δεν είναι η συμβουλή που θα έδινε ένας αθλητής. Είναι όμως ακριβώς η συμβουλή που θα έδινε ένας punk μουσικός, οπότε είναι ακόμα καλύτερη!
Πηγές: dangerousminds.net, www.openculture.com
Βέβαια, μόνο για τον έναν από τους δύο μαραθώνιους μπορούμε να είμαστε σίγουροι: το 1983 έτρεξε στον μαραθώνιο του Λονδίνου (από όπου και η παραπάνω φωτογραφία) και μάλιστα τερμάτισε σε 4 ώρες και 13 λεπτά. Τον προηγούμενο χρόνο, έχοντας "εξαφανιστεί" στο Παρίσι προκειμένου να προκαλέσει την προσοχή των μίντια και ν' αυξήσει τις πωλήσεις του "Combat Rock", έτρεξε, κατά τα λεγόμενά του, στον μαραθώνιο του Παρισιού και τερμάτισε στον εντυπωσιακό χρόνο των 3 ωρών και 20 λεπτών. Παρ' όλο που και σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει σχετική φωτογραφία, αφενός δε φαίνεται να φορά το ταμπελάκι που έχουν όλοι οι αθλητές με τον αριθμό τους κι αφετέρου μοιάζει πολύ φρέσκος για άνθρωπο που μόλις έχει τρέξει 42 χιλιόμετρα...
Ακόμα όμως κι αν η συμμετοχή του στον μαραθώνιο του Παρισιού είναι ψέμα, μόνο και μόνο το ότι πήρε μέρος έστω σε έναν μαραθώνιο χωρίς καμία προπόνηση, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που προπονούνται για χρόνια προκειμένου να συμμετάσχουν, είναι υπεραρκετό. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ως προπόνηση την απάντηση που έδωσε σ' έναν δημοσιογράφο ο οποίος τον ρώτησε ποιο είναι το πρόγραμμά του κατά την προετοιμασία για τον μαραθώνιο:
"εντάξει, αφού το θέλεις, ορίστε: πιες δέκα μπίρες το βράδυ πριν τον αγώνα. Το 'πιασες; Και μην τρέξεις ούτε ένα βήμα για τουλάχιστον τέσσερις βδομάδες πριν τον αγώνα... Βάλε όμως μια προειδοποίηση σ' αυτό το άρθρο: 'μην το δοκιμάσετε μόνοι σας'. Θέλω να πω, λειτουργεί για μένα και τον Hunter Thompson, αλλά μπορεί να μη λειτουργεί για άλλους. Μπορώ να σου πω μόνο τι κάνω εγώ."
Σίγουρα δεν είναι η συμβουλή που θα έδινε ένας αθλητής. Είναι όμως ακριβώς η συμβουλή που θα έδινε ένας punk μουσικός, οπότε είναι ακόμα καλύτερη!
Πηγές: dangerousminds.net, www.openculture.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου