ΈΝΑΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΦΙΛΟΣ

(πηγή: foliosgrapados.blogspot.gr)

     Σε μια πρόσφατη ανασκαφή στο ίντερνετ έπεσα πάνω σ' ένα πολύ σημαντικό εύρημα, μια φωτογραφία με τη λεζάντα: 

ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ: ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ CONSTANTINO SOTIRO ΣΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΤΟΥ ΡΑΟΥΦ ΠΑΣΑ, ΧΑΡΑΡ, 1883 

     Εννοείται ότι η περιέργειά μου πήρε φωτιά· ποιος ήταν αυτός ο τύπος του οποίου το ελληνοπρεπέστατο όνομα και η ακόμα πιο ελληνοπρεπής μουστάκα μαρτυρούσαν την καταγωγή του, ανεξάρτητα από  την εθνικότητα που μπορεί να αναγραφόταν στο διαβατήριό του; Κι ακόμα, πώς οι δρόμοι του διασταυρώθηκαν με αυτούς του Ρεμπώ και μάλιστα στην πιο περιπετειώδη περίοδο της ούτως ή άλλως περιπετειώδους ζωής του ποιητή; Όσα βρήκα ήταν λίγα, ωστόσο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Ο Sotiro εργαζόταν στην εταιρεία εισαγωγών - εξαγωγών Bardey's and Co, με την οποία είχε υπογράψει συμβόλαιο και ο Ρεμπώ από τότε που βρισκόταν στο Άντεν. Ο Sotiro ήταν αυτός που τον υποδέχτηκε στα γραφεία της εταιρείας στη Χαράρ και φαίνεται ότι ανάμεσα τους αναπτύχθηκε μια κάποια φιλία ή έστω μια σχέση αμοιβαίας εκτίμησης, μιας και οι δύο άντρες αποφάσισαν να ταξιδέψουν στην ανεξερεύνητη περιοχή Ογκαντέν, στην ανατολική Αιθιοπία, με σκοπό, μετά την επιστροφή τους, ο Ρεμπώ να γράψει μια έκθεση κατατοπιστική για την περιοχή και στη συνέχεια να τη στείλει στο Παρίσι, στη Γαλλική Γεωγραφική Εταιρεία. Στην έκθεση (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ  -αν δηλαδή είστε από αυτούς που αγαπούν τον Ρεμπώ τόσο ώστε να διαβάζουν οτιδήποτε δικό του πέφτει στα χέρια τους) επαινούνται οι ικανότητες του Sotiro στις συνδιαλλαγές του με τις φυλές των ιθαγενών. Ο Ρεμπώ επισημαίνει ότι ήταν χάρη στη σοφία και τη διπλωματία του Sotiro που γύρισαν σώοι και αβλαβείς από το Ογκαντέν και δεν "κυνηγήθηκαν, χτυπήθηκαν και δολοφονήθηκαν" όπως οι ανταγωνιστές τους.
     Ο Ρεμπώ βέβαια δεν άργησε να εγκαταλείψει την εταιρεία Bardey's and Co και το εμπόριο καφέ, για να επιδοθεί σε άλλες, πιο επικερδείς και πιο ριψοκίνδυνες δραστηριότητες, όπως το εμπόριο όπλων. Φαίνεται όμως ότι οι δύο παλιοί συνάδελφοι διατήρησαν κάποια επαφή, γιατί όταν πια ο Ρεμπώ, βαριά άρρωστος, είχε μεταφερθεί στη Μασσαλία κι είχε υποστεί ακρωτηριασμό στο δεξί πόδι, ο Sotiro ήταν από τους λίγους που του έστειλαν ένα γράμμα συμπάθειας και συμπαράστασης. Αυτά λοιπόν είναι τα μόνα που μπόρεσα να βρω για τον Έλληνα που για λίγο συνέδεσε την τυχοδιωκτική του μοίρα με αυτή του Ρεμπώ, όταν ο Ρεμπώ ήταν ένας άλλος, και μαζί "σαν κακοτράχαλα παιδιά, του κεφαλιού τους κάνοντας, ρίχτηκαν μες στο σάλο τον άγριο των παλιρροιών".

Υ.Γ.1: Η τελευταία φράση είναι παραφρασμένοι στίχοι από το "Το Μεθυσμένο Καράβι", Αρθούρος Ρεμπώ, μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας.

Υ.Γ.2: Κάτι ακόμα ελληνικό για τον Αρθούρο Ρεμπώ, το παρακάτω τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους Νίκου Γκάτσου.