Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

1984

     Κι από τη δυστοπία του Κάφκα, στη δυστοπία του Όργουελ. Το παρακάτω βίντεο το είχε στείλει ο Σ.Μ. ως σχόλιο στο post για τον θάνατο του Μαντέλα. Προέρχεται από το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ του BBC "George Orwell - A Life In Pictures", παραγωγής 2003. Η δημοσιογράφος, αφού δηλώνει ότι το "1984" είναι ένα τρομακτικό αριστούργημα, για την ακρίβεια τόσο τρομακτικό που δε θα ήθελε να διαβάσει κάποιο άλλο σαν αυτό (συμφωνώ και με τα δύο μέρη της δήλωσής της), κάνει στον Όργουελ την εξής ερώτηση: "Κάποτε ισχυριστήκατε ότι έχετε την ικανότητα να αντιμετωπίζετε δυσάρεστες καταστάσεις. Αυτό είναι που επιδεικνύετε στο "1984", με το να σκιαγραφείτε ένα ακριβές πορτρέτο του μέλλοντος;" Η απάντηση του Όργουελ είναι ανατριχιαστική: "Κάτι σαν το "1984" θα μπορούσε πράγματι να συμβεί. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία βαδίζει ο κόσμος στην παρούσα φάση. Στον κόσμο μας, δε θα υπάρχουν συναισθήματα, εκτός από το φόβο, την οργή, τον θρίαμβο και τον αυτοεξευτελισμό. Το σεξουαλικό ένστικτο θα ξεριζωθεί, θα καταργήσουμε τον οργασμό, δε θα υπάρχει πίστη, εκτός από την πίστη στο κόμμα, αλλά πάντα θα υπάρχει η μέθη της εξουσίας, πάντα και κάθε στιγμή θα υπάρχει ο ενθουσιασμός της νίκης, η αίσθηση του ποδοπατήματος ενός αβοήθητου εχθρού. Αν θέλετε μια εικόνα του μέλλοντος, φανταστείτε μια μπότα να πατάει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα. Το ηθικό δίδαγμα που μπορεί να βγάλει κανείς από αυτή την επικίνδυνη, εφιαλτική κατάσταση είναι απλό: Μην το αφήσετε να συμβεί. Εξαρτάται από σας."


     Υπάρχει κάτι ακόμα, με το οποίο θέλω να συμπληρώσω αυτή την αναφορά στο "1984". Μια πρόσφατη (περσινή) έκδοση του βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Penguin, με το εξής ιδιοφυώς απλό ή απλά ιδιοφυές εξώφυλλο: το όνομα του συγγραφέα και ο τίτλος του βιβλίου είναι καλυμμένα με μαύρη ταινία, όπως θα γινόταν αν ίσχυε η αδυσώπητη λογοκρισία που περιγράφεται στο "1984"!


Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

     "Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από κακό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του, μεταμορφωμένος σε γιγάντια κατσαρίδα". Αυτή η πρώτη πρόταση της "Μεταμόρφωσης" του Κάφκα, είναι ίσως η διασημότερη αρχή λογοτεχνικού έργου. Η συνέχεια είναι εξίσου γνωστή: ο Γκρέγκορ, χωρίς ν' αναρωτιέται στιγμή για ποιο λόγο του συμβαίνει αυτό και χωρίς να θυμώνει καθόλου για την κατάστασή του, αρχίζει να αγχώνεται για την καθυστέρηση στη δουλειά και να φοβάται μήπως απογοητεύσει την οικογένειά του, η οποία εξαρτάται οικονομικά από τον ίδιο. Η οικογένεια βέβαια, και κυρίως ο πατέρας, αποστρέφεται το βδελυρό έντομο, οπότε ο Γκρέγκορ αποδέχεται παθητικά τη θέση του και περνά τις μέρες του κρυμμένος στο δωμάτιό του, μέχρι τη στιγμή που τολμά να βγει για ν' ακούσει την αδελφή του να παίζει πιάνο κι ο πατέρας, εξοργισμένος με το θράσος του Γκρέγκορ, πετά ένα μήλο στη ράχη του και τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.
     Όλα τα στοιχεία του καφκικού έργου βρίσκονται εδώ: η αποξένωση, η σύνθλιψη του ατόμου από την εξουσία, το βάρος της ενοχής και ο εξουθενωτικός χαρακτήρας της καθημερινής ρουτίνας. Ακόμα, όπως σε κάθε έργο του Κάφκα, είναι κι εδώ ολοφάνερα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία, που αποτυπώνονται κυρίως στις σχέσεις του Γκρέγκορ με την οικογένειά του, με την τρυφερή μικρή αδερφή και με τον ανελέητο πατέρα που, σε μια αντιστροφή του μύθου του Οιδίποδα, σκοτωνει το γιο.
     Εκτός όμως από τις σχέσεις του ατόμου με την οικογένεια και γενικότερα με τον κόσμο που τον περιβάλλει, ο Κάφκα επικεντρώνεται εδώ σε μία ακόμα μορφή σχέσης (πράγμα που κάνει και στον "Αγροτικό Γιατρό"), τη σχέση του ανθρώπου με το σώμα του. Είναι κάτι που του ανήκει, κι όμως είναι ολότελα ξένο προς αυτόν. Μπορεί να έχει αλλάξει τελείως η μορφή του, κι όμως το άτομο εξακολουθεί να είναι το ίδιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Γκρέγκορ Σάμσα: έχει γίνει μια αηδιαστική κατσαρίδα, αλλά ποτέ δε χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του και παραμένει ανθρώπινος για τους αναγνώστες σε κάθε σημείο του έργου. Άλλωστε, το να παραμένεις προσηλωμένος στον άνθρωπο είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, ο βασικός σκοπός της λογοτεχνίας.
     Όλες αυτές οι σκέψεις για το έργο του Κάφκα και συγκεκριμένα για τη "Μεταμόρφωση", έχουν σίγουρα ειπωθεί και γραφτεί πάρα πολλές φορές. Το θέμα ενός ανθρώπου που μεταμορφώνεται σε κατσαρίδα είναι τόσο δυνατό, που διεγείρει τη σκέψη. Αυτό αποτυπώνεται και στα εξώφυλλα που έχουν κατά καιρούς φιλοτεχνηθεί γι' αυτό το έργο. Γι' αυτό λοιπόν, θα κλείσω αυτό το post με τα πιο, κατά τη γνώμη μου, ενδιαφέροντα εξώφυλλα που βρήκα στο internet και κάποιες πληροφορίες γι' αυτά.

Το εξώφυλλο αυτό το έχει σχεδιάσει ο Χρήστος Κούρτογλου. Μπορείτε να δείτε περισσότερα έργα του, καθώς και να διαβάσετε μια συνέντευξή του εδώ, στο μπλογκ της υπέροχης Λένας Φουτσιτζή.


Άλλο ένα εξώφυλλο, από μία πρόσφατη έκδοση, με πρόλογο από τον David Cronenberg, που, τώρα που το σκέφτομαι, θα ήταν ιδανικός για να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά του έργου.


Το εξώφυλλο αυτό ανήκει σε μια σειρά εξωφύλλων όλων των έργων του Κάφκα, που δημιούργησε ο Peter Mendelsund, ο οποίος είναι, μεταξύ άλλων, καλλιτεχνικός διευθυντής στον εκδοτικό οίκο Pantheon.


Δεν ξέρω κάτι γι' αυτό το εξώφυλλο, καταφέρνει όμως να πιάσει πολύ καλά τον ζοφερό χαρακτήρα του βιβλίου.


Κι ένα τελευταίο, του Nicholas Grinere

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ

     "Αυτό που ονομάζουμε ανία είναι, λοιπόν, πολύ περισσότερο μια αρρωστημένη συντόμευση της διάρκειας του χρόνου ως αποτέλεσμα μονοτονίας: μεγάλα χρονικά διαστήματα συρρικνώνονται, όταν επικρατεί αδιάκοπη ομοιομορφία κατά τρόπο που τρομάζει την καρδιά έως θανάτου. Όταν η μία μέρα είναι σαν όλες, τότε είναι όλες σαν μία. Και στην πλήρη ομοιομορφία θα βιωνόταν και η πιο μακρόχρονη ζωή ως τελείως σύντομη και θα εξανεμιζόταν χωρίς να το αντιληφθούμε. Η συνήθεια είναι απονάρκωση ή, έστω, ξεθώριασμα της αίσθησης του χρόνου, κι αν τα χρόνια της νιότης βιώνονται αργά, μετέπειτα όμως περνάει όλο και βιαστικότερη, αυτό πρέπει να οφείλεται στη συνήθεια. [...] Αυτές οι παρατηρήσεις παρεμβάλλονται εδώ, μόνο επειδή ο Χανς Κάστορπ είχε κάτι παρόμοιο στο νου του, όταν μετά λίγες ημέρες είπε στον εξάδελφό του (κοιτάζοντάς τον με κοκκινισμένα μάτια): "Είναι και θα είναι παράξενο πόσο μακρύς φαίνεται αρχικά ο χρόνος σ' ένα ξένο μέρος. Δηλαδή...Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται ότι πλήττω, αντίθετα, μπορώ να πω ότι διασκεδάζω βασιλικά. Μα όταν κοιτάζω πίσω μου, αναδρομικά δηλαδή, κατάλαβέ με σωστά, μου φαίνεται σαν να ήμουν κι εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό εδώ πάνω κι ο χρόνος πίσω μέχρι τότε που έφτασα μου μοιάζει σαν αιωνιότητα".

(σελ. 173 -175, Τόμας Μαν, Το Μαγικό Βουνό, μτφρ. Θόδωρος Παρασκευόπουλος, εκδόσεις Εξάντας)

Υ.Γ.: Η ενότητα audiovisual delight βασίζεται στην εξής ιδέα: Ως αφετηρία υπάρχει ένα σημαντικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, από το οποίο αντιγράφω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα και το συνδυάζω με μια φωτογραφία που, κατά τη γνώμη μου, απηχεί την ατμόσφαιρα του έργου. Στη συνέχεια, συνδέω με link από το youtube ένα τραγούδι εμπνευσμένο από το συγκεκριμένο έργο με μια φράση του κειμένου που θα μπορούσε να έχει αποτελέσει την πηγή έμπνευσης, τη βάση του τραγουδιού.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

ΤΕΣΣΕΡΙΣ Η ΏΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ

Η ώρα της νύχτας μέσα στη μέρα.
Η ώρα του γυρίσματος από πλευρό σε πλευρό.
Η ώρα για τους μεσόκοπους.

Η καθαρή ώρα για το λάλημα των πετεινών.
Η ώρα που μας απαρνιέται η γή.
Η ώρα των σταγόνων από σβησμένα άστρα.
Η ώρα του "τι κι αν μετά από μας δεν υπάρχει τίποτα".

Μια άδεια ώρα.
Άχαρη, στείρα.
Απ' όλες τις ώρες η χειρότερη.

Κανένας δεν ειναι στα καλά του στις τέσσερις το πρωί.
Κι αν άσπρα μυρμήγκια νιώθουν ωραία στις τέσσερις το πρωί
- ας συγχαρούμε τα μυρμήγκια. Κι ας γίνει πέντε η ώρα
αν σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να ζούμε.

Βισλάβα Συμπόρσκα, μτφρ. Βασίλης Καραβίτης


Η Νύχτα τρόμαξε από τον Κορυδαλλο, William Blake (1820)

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ...

     Τα έχουμε ξαναπεί, η Δευτέρα είναι μια μέρα δύσκολη. Ειδικά αν πρωί -πρωί συναντήσεις κανέναν αγενή αλαζόνα στο δρόμο ή στη δουλειά ή σε κάποια υπηρεσία, ε, σ' αυτήν την περίπτωση πρέπει να έχεις υποστεί λοβοτομή ή να έχεις εντρυφήσει στο στωικισμό, για να μην καταβαραθρωθεί η διάθεσή σου. Σκέψου όμως: κι αυτοί οι τύποι που νομίζουν ότι τους δικαιούνται τα πάντα κι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε έρθει στη Γη με αποκλειστικό σκοπό τη διευκόλυνσή τους, κάποια στιγμή την πατάνε... και το θέαμα είναι απολαυστικό! Κάπως σαν την παρακάτω ταινία μικρού μήκους: "One man' s loss" του Philip Sansom, που συμμετείχε στο περσινό φεστιβάλ των Καννών, όπου, το golden boy χάνει τα πανάκριβα παπούτσια, το αυτοκίνητο και το κορίτσι από έναν άστεγο. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα ρίξει η τύχη στο δρόμο σου, γι' αυτό, καλύτερα να προσέχεις!


Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ: ΆΛΛΟ ΈΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

     Το Codex Seraphinianus μου έφερε στο μυαλό άλλο ένα παράξενο βιβλίο, το "Μια Εβδομάδα Καλοσύνης" (Une semaine de bonté) του Max Ernst, το οποίο είναι ίσως το πρώτο graphic novel στην ιστορία των εκδόσεων. Το έργο αυτό αποτελείται από 182 κολάζ που έφτιαξε ο Ernst το καλοκαίρι του 1933, στη διάρκεια διακοπών στη Βόρεια Ιταλία. Τις εικόνες του κολάζ τις είχε κόψει από βικτωριανά μυθιστορήματα, εγκυκλοπαίδειες φυσικών επιστημών, ακόμα και από εμπορικούς καταλόγους του 19ου αιώνα, συνθέτοντας έναν σουρεαλιστικό κόσμο που φαίνεται να αναδύεται από τα βάθη του ασυνείδητου και να δίνει μορφή στα πιο βίαια και καταστροφικά ανθρώπινα ένστικτα. Η ωμή βία της εξουσίας, η υποκρισία της αστικής τάξης, η παγίδα του πατριωτισμού και ο θάνατος είναι τα βασικά θέματα του έργου, που αντανακλούν τη στάση όσων είχαν βιώσει τη φρίκη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (ο ίδιος ο Ernst είχε πολεμήσει στον γερμανικό στρατό) και τώρα έρχονταν για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με επικίνδυνες πολιτικές δυνάμεις που απειλούσαν τη δημοκρατία.
     Η αρχική ιδέα ήταν να χωριστεί το έργο σε επτά μικρά τεύχη, που το καθένα θα αντιστοιχεί σε μια μέρα της εβδομάδας, παραπέμποντας παράλληλα στις επτά μέρες της Γενέσεως. Τελικά όμως, οι τρεις τελευταίες μέρες εντάχθηκαν στο ίδιο τεύχος, οπότε κυκλοφόρησαν μόνο πέντε βιβλιαράκια. Κάθε τεύχος χαρακτηρίζεται από κάποιο στοιχείο που διαπερνά τις εικόνες του βιβλίου και κάθε στοιχείο συνοδεύεται από ένα σύμβολο, που λειτουργεί ως μοτίβο, παρέχοντας συνοχή στο έργο. Στο πρώτο τεύχος (Κυριακή) το στοιχείο είναι η Λάσπη και το σύμβολό της το Λιοντάρι του Μπελφόρ, σύμβολο της κρατικής και θρησκευτικής εξουσίας. Στο δεύτερο τεύχος (Δευτέρα), το στοιχείο και συγχρόνως το σύμβολο είναι το Νερό, το οποίο διεισδύει παντού και καταστρέφει τα πάντα. Στο βιβλίο της Τρίτης, το στοιχείο είναι η Φωτιά και το σύμβολό της ο Δράκοντας, ενώ στο βιβλίο της Τετάρτης, το στοιχείο είναι το Αίμα και το σύμβολό του ο μυθικός ήρωας Οιδίποδας, που απεικονίζεται με κεφάλι πουλιού. Στο τελευταίο τεύχος, η Πέμπτη χαρακτηρίζεται από το Σκοτάδι (με σύμβολα το Γέλιο του Κόκορα και τις Νήσους του Πάσχα), η Παρασκευή από την Όραση (με σύμβολο την Ενόραση) και το Σάββατο από το Άγνωστο (με σύμβολο το Κλειδί των Τραγουδιών).     
     Όλα αυτά είναι αλλόκοτα κι ακατανόητα - και η έλλειψη λέξεων τα κάνει ακόμα πιο ακατανόητα. Τελικά, εμείς οι "αναγνώστες", πρέπει να ανατρέξουμε στα προσωπικά μας βιώματα, τις γνώσεις και τις επιθυμίες, να ψάξουμε μέσα στις δικές μας αποθήκες για να βρούμε τα εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να ερμηνεύσουμε όσα βλέπουμε. Άλλωστε, το ίδιο κάνουμε με κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, ακόμη κι αν είναι λιγότερο παράξενο από το Codex Seraphinianus ή το Une semaine de bonté...





 

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

CODEX SERAPHINIANUS: ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΗ ΓΗ

     Το 1976, ο Luigi Serafini, ένας νεαρός αρχιτέκτονας από τη Ρώμη, άρχισε να δουλεύει πάνω σε μια αλλόκοτη ιδέα: ένα βιβλίο 300 περίπου σελίδων, γεμάτο σουρεαλιστικές εικόνες που συνοδεύονται από σύντομα κείμενα, γραμμένα σε μια εντελώς ακατάληπτη γλώσσα, επινοημένη εξ ολοκλήρου από τον ίδιο! Το εγχείρημα ήταν φιλόδοξο και πρωτοποριακό, γι' αυτό άλλωστε του πήρε σχεδόν τρία χρόνια για να το ολοκληρώσει κι άλλα τρία για να βρει εκδότη. Όταν τελικά το βιβλίο κυκλοφόρησε, το 1981, γνώρισε τεράστια επιτυχία, η οποία άρχισε να φθίνει μόλις το βιβλίο εξαντλήθηκε, οπότε το ενδιαφέρον περιορίστηκε στους μανιώδεις συλλέκτες σπάνιων εκδόσεων... Πρόσφατα όμως, τον περασμένο Οκτώβριο, οι εκδόσεις Rizzoli αποφάσισαν να επανεκδώσουν το αινιγματικό Codex Seraphinianus σε μία εμπλουτισμένη, πολυτελή και πανάκριβη έκδοση που έγινε αμέσως επιτυχία. Πέρα από αυτούς που αγοράζουν το βιβλίο, πολλοί είναι εκείνοι που μοιράζονται τις εικόνες του στο internet, πράγμα που ικανοποιεί ιδιαίτερα τον δημιουργό τους, επειδή, όπως λέει ο ίδιος σε μία συνέντευξη στο ιταλικό περιοδικό wired, θεωρεί το έργο του ένα είδος πρωτο-μπλογκ, αφού ο σκοπός της δημιουργίας του ήταν η επιθυμία να μοιραστεί τη δουλειά του με όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο. Πολλοί είναι ακόμη αυτοί που προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν το γλωσσικό κώδικα του Codex Seraphinianus, σύμφωνα όμως με τον ίδιο τον Serafini, αυτό δεν έχει καμία σημασία, γιατί "δεν υπάρχει κανένα νόημα πίσω από το κείμενο, είναι απλώς ένα παιχνίδι". Ο βασικός στόχος της χρήσης αυτής της επινοημένης γλώσσας ήταν να μεταδώσει στον αναγνώστη την αίσθηση που έχουν τα παιδιά μπροστά στα βιβλία που δε μπορούν ακόμα να διαβάσουν: ερμηνεύουν τις εικόνες με τη φαντασία τους και στην ουσία βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν...
     Όσοι θέλουν να μάθουν περισσότερα για το Codex Seraphinianus, μπορούν να διαβάσουν κι αυτό το άρθρο στο brainpickings.org, από το οποίο πήρα κι εγώ αρκετές πληροφορίες. Όσοι θέλουν να διαβάσουν το ίδιο το βιβλίο, χωρίς να δώσουν μια περιουσία, μπορούν να το κάνουν εδώ, στη διεύθυνση που μου έστειλε ο Κ.Ι., ο οποίος άλλωστε ήταν αυτός που μου μίλησε αρχικά για "το πιο παράξενο βιβλίο στη Γη".


Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

ΤΟ BIBLIOKULT ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΈΝΑ ΧΡΟΝΟ (ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙ!)

     Όταν ξεκίνησα το blog, πριν από ένα χρόνο, δεν πίστευα ότι θα γινόταν τόσο σημαντικό μέρος της ζωής μου. Ειδικά τις πρώτες μέρες, ήμουν σε υπερδιέγερση και σκεφτόμουν συνέχεια ποια θα ήταν τα επόμενα post. Μου έρχονταν τόσες ιδέες, που θα μπορούσα να γράφω όλη μέρα! Μετά από ένα διάστημα βέβαια, μου φαινόταν ότι σύντομα οι ιδέες θα στερέψουν και δε θα ξέρω τι να γράψω, όμως ούτε αυτό συνέβη... Ευτυχώς! Πάντως, το πιο ωραίο με το bibliokult είναι ότι απομάκρυνε την αίσθηση απομόνωσης που νιώθω μερικές φορές επειδή ζω στο νησί και ξεκίνησε μια επικοινωνία με φίλους, γνωστούς, ακόμη και αγνώστους, που ενδιαφέρονται για πράγματα παρόμοια μ' αυτά που αρέσουν σε μένα, η οποία μου είναι πραγματικά πολύτιμη. Μακάρι λοιπόν το blog, ακόμη κι αν δεν τα εκατοστήσει - πράγμα μάλλον ακατόρθωτο, μιας και θα σημαίνει ότι θα καταρρίψω κάθε ηλικιακό ρεκόρ, έχοντας παράλληλα σώας τας φρένας - να συνεχίσει να υπάρχει για πολύ καιρό! Πολλά φιλιά!

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Θαμνώδη ρήματα καί φύλλα καταπράσινα της γλώσσας.
Μεγάλος άνθρωπος κι ανέσπερος έλληνας που κράτησε
τον πόνο στό σωστό του τό ύψος
αγνοώντας καί δημοτικισμούς καί εξελικτισμούς καί μόδες
αγνοώντας τά εκάστοτε μορμολύκεια
τήν ασίγαστη γενικότητα των πιθήκων
αγνοώντας τόν αιώνα τής καλπάζουσας εξυπνάδας
ο ανοξείδωτος.
Ήδη τά θύματα τής Προόδου που πρόωρα σκουριάζει
πάνε στην πατρίδα του τή Σκιάθο
κι αγοράζουν ελπίζοντας οικόπεδα
πάνε για λίγο αεράκι λίγη θάλασσα καί φρέσκο φεγγάρι.
Μά είν' αδύνατο νά κοροϊδέψουμε τη ρημαγμένη φύση
με ξιπόλητα Σαββατοκύριακα καί μέ τροχόσπιτα.
Ο ακέραιος κύρ Αλέξανδρος
εκείνος ο περιούσιος Παπαδιαμάντης
καί τό κεράκι μας ακόμη δέν τό θέλει.

Νίκος Καρούζος, Χορταριασμένα Χάσματα, Εκδόσεις ΑΚΜΩΝ

Υ.Γ.: Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πέθανε στη Σκιάθο στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!

     Ε, δεν τρώγομαι κι εγώ μερικές φορές, δεν είμαι άνθρωπος! Ενώ χθες πήγα σ' ένα πολύ ωραίο πρωτοχρονιάτικο πάρτυ, εξακολουθώ να θεωρώ ότι η ιδανική Πρωτοχρονιά είναι αυτή του Λίνο Βεντούρα στην ταινία του Ζαν Πιερ Μελβίλ "Η Δεύτερη Πνοή", όπως μπορείτε να τη δείτε στο παρακάτω βίντεο. Για να δώσω περισσότερο κύρος στην άποψή μου και να ωραιοποιήσω το αναμφισβήτητο γεγονός ότι είμαι στραβόξυλο, θα επικαλεστώ τα λόγια του Τόμας Μαν στο "Μαγικό Βουνό": "Ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν έχει τομές, η αρχή ενός καινούργιου μήνα ή έτους δεν αναγγέλλεται ούτε από καταιγίδες ούτε από τρομπέτες -ακόμη και στην αρχή ενός καινούργιου αιώνα είμαστε μονάχα εμείς, οι άνθρωποι, που ρίχνουμε κανονιές και χτυπάμε τις καμπάνες". Μάλιστα. Και μετά από όλα αυτά, εύχομαι σε όλους Καλή Χρονιά!!