ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΛΥΚΟΣΚΥΛΟ

Καλό μου αδέσποτο λυκόσκυλο, απόψε
σου χαρίζω την κειμήλια καμπαρντίνα
της φοιτητικής μου νιότης,
λάγνους τους στίχους μου,
τις δασυνόμενες λέξεις από άλφα
που τόσο με κατοίκησαν περιπαθώς
κι ένα φεγγάρι αλώνι
να πλανηθείς απόψε όπως χρωστήρας
ελεήμων
κι όπως μύθος

αξίωσέ με μόνο το κοφτερό σου δόντι
βαθιά ως το κόκαλο
και πιο βαθιά.

Χρήστος Μπουλώτης, Σιωπηρή Ευωχία, Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Υ.Γ.:Ναι, ξέρω, έχω αυτή τη μανία να προσθέτω ένα τραγούδι στο τέλος οποιουδήποτε post. Είναι όμως ωραία συνήθεια, δεν είναι; Άλλωστε, ειδικότερα η ποίηση, πρώτα τραγουδήθηκε και μετά απαγγέλθηκε... Επομένως κι εδώ προσπάθησα να βρω ένα τραγούδι για λύκους, για να συνοδεύσω αυτό το ποίημα του Μπουλώτη, που διαπερνά τα σκοτάδια της ύπαρξης και φτάνει ως το κόκαλο- σαν το κοφτερό δόντι του λυκόσκυλου. Πολλά τραγούδια μιλάνε για λύκους: "hey mama wolf" του Devendra Banhart, "werewolf" των Cocorosie και της Cat Power, "ο λύκος" της Αρλέτας κι άλλα. Μάλλον είναι η άγρια πλευρά του που μας συγκινεί. Ωστόσο, πιο πολύ νομίζω ότι ταιριάζει το "the wolf'" του Eddie Vedder από το soundtrack της ταινίας "Into the Wild": μοιάζει σαν την ίδια κραυγή απόγνωσης (ή μήπως λύτρωσης;), μόνο χωρίς λόγια.