Ο Μαχμούντ Νταρουίς είναι ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης, της οποίας η ιστορία σφράγισε τη ζωή και το έργο του: γεννήθηκε σε ένα χωριό της Γαλιλαίας το 1941 αλλά αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει μαζί με την οικογένειά του το 1948, όταν το ισοπέδωσαν οι στρατιωτικές δυνάμεις του νεοϊδρυθέντος ισραηλινού κράτους. Οι Νταρουίς κατέφυγαν στο Λίβανο, από όπου επέστρεψαν ένα χρόνο μετά και βρήκαν στη θέση του χωριού τους έναν εβραϊκό οικισμό. Τελικά, εγκαταστάθηκαν στο Ντερ αλ Ασάντ, όπου ο Μαχμούντ Νταρουίς ξεκίνησε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, για να συνεχίσει το λύκειο στο κοντινό Κουφούρ Γιασίφ κι έπειτα να φύγει για τη Χάιφα.
Στα 19 εκδίδει τα πρώτα του ποιήματα και στα 24 γίνεται παγκοσμίως γνωστός ως η φωνή της Παλαιστίνης, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Ταυτότητα", που περιέχεται στην ποιητική συλλογή "Φύλλα Ελιάς". Εν τω μεταξύ, είναι εξαιρετικά δραστήριος και στον πολιτικό τομέα. Στα είκοσι γίνεται μέλος του ισραηλινού κομμουνιστικού κόμματος και για τα επόμενα χρόνια συλλαμβάνεται και φυλακίζεται πάρα πολλές φορές λόγω της συγγραφικής και της πολιτικής του δραστηριότητας. Το 1970 πηγαίνει στη Μόσχα για να σπουδάσει Πολιτική Οικονομία, όμως ένα χρόνο μετά φεύγει για την Αίγυπτο και εν τέλει για τον Λίβανο, όπου γίνεται μέλος της PLO (Palestine Liberation Organization), στο πλευρό του Γιάσερ Αραφάτ. Το 1997, μετα τις συμφωνίες του Όσλο, εγκαταλείπει την οργάνωση, παρ' όλο που τα προηγούμενα χρόνια είχε φτάσει στα ανώτερα κλιμάκιά της. Από το Παρίσι, όπου ζει πια μόνιμα, παίρνει άδεια να εγκατασταθεί στη Ραμάλα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ασκεί ανοιχτή κριτική στη Χαμάς, λέγοντας ότι "ξυπνήσαμε από ένα κώμα για να δούμε τη μονόχρωμη σημαία (της Χαμάς) να παίρνει τη θέση της τετράχρωμης σημαίας (της Παλαιστίνης)". Ο Μαχμούντ Νταρουίς πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στο νοσοκομείο του Χιούστον, στο Τέξας, το 2008.
Ο βίαιος ξεριζωμός από τη γενέθλια γη, η εξορία και οι συνεχείς διώξεις, σε συνδυασμό με τους ακατάπαυστους αγώνες ενάντια στην αδικία και την καταπάτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας διαμόρφωσαν το έργο και τη ζωή του, όπως άλλωστε διαμόρφωσαν τη ζωή ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος βρήκε στη φωνή του Νταρουίς τη δική του φωνή.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητος: 50.000
Τα παιδιά μου είναι οχτώ
Το ένατο θα ΄ρθει μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;
……………….
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Δουλεύω με τ΄ αδέλφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι
τα παιδιά μου είναι οκτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμί και τα βιβλία τους, αλλά
στην πόρτα σου δε ζητιανεύω
Θυμώνεις;
………………
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Όνομα δίχως τίτλο υπομονετικός
σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου
αγκυροβόλησαν
πριν απ΄ τη γέννηση του χρόνου
πριν απ΄των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές κι από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου
απ΄τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού
ο παππούς μου
αγρότης δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.
………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Το χρώμα των μαλλιών μου είναι μαύρο
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίε» πάνω στο κεφάλι μου,
Σκληρή να ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ό,τι αγαπάω για φαί
είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του
στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;
…………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η Κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν,
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας:
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.
(Το ποίημα μεταφέρεται όπως έχει δημοσιευτεί στο www.poiein.gr)
Στα 19 εκδίδει τα πρώτα του ποιήματα και στα 24 γίνεται παγκοσμίως γνωστός ως η φωνή της Παλαιστίνης, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Ταυτότητα", που περιέχεται στην ποιητική συλλογή "Φύλλα Ελιάς". Εν τω μεταξύ, είναι εξαιρετικά δραστήριος και στον πολιτικό τομέα. Στα είκοσι γίνεται μέλος του ισραηλινού κομμουνιστικού κόμματος και για τα επόμενα χρόνια συλλαμβάνεται και φυλακίζεται πάρα πολλές φορές λόγω της συγγραφικής και της πολιτικής του δραστηριότητας. Το 1970 πηγαίνει στη Μόσχα για να σπουδάσει Πολιτική Οικονομία, όμως ένα χρόνο μετά φεύγει για την Αίγυπτο και εν τέλει για τον Λίβανο, όπου γίνεται μέλος της PLO (Palestine Liberation Organization), στο πλευρό του Γιάσερ Αραφάτ. Το 1997, μετα τις συμφωνίες του Όσλο, εγκαταλείπει την οργάνωση, παρ' όλο που τα προηγούμενα χρόνια είχε φτάσει στα ανώτερα κλιμάκιά της. Από το Παρίσι, όπου ζει πια μόνιμα, παίρνει άδεια να εγκατασταθεί στη Ραμάλα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ασκεί ανοιχτή κριτική στη Χαμάς, λέγοντας ότι "ξυπνήσαμε από ένα κώμα για να δούμε τη μονόχρωμη σημαία (της Χαμάς) να παίρνει τη θέση της τετράχρωμης σημαίας (της Παλαιστίνης)". Ο Μαχμούντ Νταρουίς πέθανε από καρδιακό επεισόδιο στο νοσοκομείο του Χιούστον, στο Τέξας, το 2008.
Ο βίαιος ξεριζωμός από τη γενέθλια γη, η εξορία και οι συνεχείς διώξεις, σε συνδυασμό με τους ακατάπαυστους αγώνες ενάντια στην αδικία και την καταπάτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας διαμόρφωσαν το έργο και τη ζωή του, όπως άλλωστε διαμόρφωσαν τη ζωή ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος βρήκε στη φωνή του Νταρουίς τη δική του φωνή.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητος: 50.000
Τα παιδιά μου είναι οχτώ
Το ένατο θα ΄ρθει μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;
……………….
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Δουλεύω με τ΄ αδέλφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι
τα παιδιά μου είναι οκτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμί και τα βιβλία τους, αλλά
στην πόρτα σου δε ζητιανεύω
Θυμώνεις;
………………
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Όνομα δίχως τίτλο υπομονετικός
σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου
αγκυροβόλησαν
πριν απ΄ τη γέννηση του χρόνου
πριν απ΄των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές κι από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου
απ΄τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού
ο παππούς μου
αγρότης δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.
………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Το χρώμα των μαλλιών μου είναι μαύρο
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίε» πάνω στο κεφάλι μου,
Σκληρή να ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ό,τι αγαπάω για φαί
είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του
στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;
…………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η Κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν,
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας:
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.
(Το ποίημα μεταφέρεται όπως έχει δημοσιευτεί στο www.poiein.gr)
(Η ταινία "Write down. I am an Arab" είναι μια παλαιστινιακή/ ισραηλινή παραγωγή του 2014. Σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα Ibtisam Mara'ana, σκιαγραφεί "το προσωπικό και κοινωνικό πορτραίτο του ποιητή και εθνικού μύθου Μαχμούντ Νταρουίς")
Εξαιρετικη αναρτηση. Μ.Κ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΜπράβο Κατερίνα
ΑπάντησηΔιαγραφή