ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ)

     Πολλές φορές αναρωτιέμαι από πού έχει πάρει την έμπνευση ένας συγγραφέας, ποτέ όμως δε είχα αναρωτηθεί πού βρισκόταν όταν μετέφερε αυτή την έμπνευση στο χαρτί και τη μετέτρεπε σε βιβλίο. Κακώς βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, γιατί μπορούμε να μάθουμε πάρα πολλά πράγματα για έναν άνθρωπο βλέποντας το χώρο όπου περνά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του. Άρχισα λοιπόν να αναζητώ στο ίντερνετ φωτογραφίες των γραφείων στα οποία έγραψαν τα βιβλία τους διάσημοι συγγραφείς, για να διαπιστώσω ότι συμπληρώνουν την εικόνα που έχουμε γι' αυτούς μέσα από το έργο τους. Οι φωτογραφίες των παρακάτω γραφείων προέρχονται κυρίως από εδώ κι εκεί.

Ξεκινάμε με τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν να ρεμβάζει έξω από το παράθυρο σε μια μάλλον στημένη πόζα. Επομένως δε γνωρίζουμε αν το γραφείο ήταν πάντα τόσο τακτοποιημένο ή το συμμάζεψαν για χάρη της φωτογράφισης.

 

Το γραφείο του Τολστόι φαίνεται μια χαρά άνετο: μόνο η χωριάτικη πουκαμίσα που φοράει ο συγγραφέας υποδηλώνει την απόφαση που είχε πάρει στα τελευταία χρόνια της ζωής του να ζήσει όπως οι μουζίκοι.

Το γραφείο της Τζέιν Όστεν σχεδόν με συγκινεί: ενώ άλλοι συγγραφείς έγραφαν σε τεράστιες γραφειάρες για λόγους άνεσης αλλά και ματαιοδοξίας, εκείνη περιοριζόταν σε ένα τόσο δα γραφειάκι στο διάδρομο του σπιτιού της...

Το γραφείο του Ράντγιαρτ Κίπλινγκ ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχουμε για τη διακόσμηση στη βικτοριανή εποχή. Η υδρόγειος δίπλα στο γραφείο ίσως βοηθούσε τον συγγραφέα να δραπετεύει νοερά από την Αγγλία στην αγαπημένη του Ινδία.

Το γραφείο του Τζακ Λόντον είναι το αγαπημένο μου: φανερώνει έναν τραχύ, περιπετειώδη χαρακτήρα, όπως ήταν ο ίδιος κι όπως ήταν κι οι ήρωές του.

Το γραφείο του Ντύλαν Τόμας έχει κάτι ακατέργαστο και ταραγμένο, κάπως όπως κι ο ίδιος. Τα άδεια μπουκάλια πάνω στο τραπέζι μας φέρνουν στο μυαλό το πρόβλημά του με το αλκοόλ.

Το γραφείο της Αναϊς Νιν αποπνέει την ίδια ατμόσφαιρα ηδυπάθειας, κομψότητας και εξωτισμού που αποπνέει και το έργο της.

Το γραφείο της Σου Τάουνσεντ δείχνει χιούμορ και μια χαριτωμένη ακαταστασία. Κάπως έτσι φανταζόμουν το χώρο όπου γράφτηκαν οι ξεκαρδιστικές περιπέτειες του Άντριαν Μολ. Τα πολλά γυαλιά ηλίου μάλλον έχουν να κάνουν με το σοβαρό πρόβλημα όρασης που είχε η συγγραφέας στα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Κι από τα γραφεία των λογοτεχνών, στο γραφείο ενός ιστορικού, του Έρικ Χομπσμπάουμ. Από το πλήθος των βιβλίων και των εγγράφων φαίνεται ότι αυτό το γραφείο δε θα μπορούσε παρά να ανήκει σε έναν ερευνητή. Ο χώρος είναι εντυπωσιακά απλός, με μοναδικό στοιχείο διακόσμησης μια αφίσα της Billie Holiday, για το θάνατο της οποίας ο Χόμπσμπάουμ είχε γράψει ένα καθηλωτικό κείμενο.

Για το τέλος, το γραφείο ενός καλλιτέχνη και όχι ενός συγγραφέα. Ο λόγος που επέλεξα το γραφείο του Αλεξάντερ Κάντλερ για να κλείσω αυτό το post, είναι για να παρηγοριέμαι κάθε φορά που νομίζω ότι το δικό μου γραφείο είναι ακατάστατο...