ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)

Ξεκινάω το δεύτερο μέρος με την αγαπημένη Αγκάθα Κρίστι. Πραγματικά, μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η γλυκειά κυριούλα με το ταγεράκι επινοούσε σατανικά ιδιοφυείς δολοφονίες κι ακόμα ότι δάμαζε τα κύματα με τη σανίδα του σερφ της.

Άλλος αγαπημένος ο Ελίας Κανέτι, στο πιο τακτικό γραφείο που έχω δει ποτέ. Μένω άφωνη μπροστά στα άψογα στοιχισμένα μολύβια και στο καμπανάκι, με το οποίο -υποθέτω- καλούσε τους υπηρέτες... Παρ' όλα αυτά, γίνεται συμπαθής χάρη στο ζεστό του χαμόγελο.

Αν στην περίπτωση του Ελίας Κανέτι το χαμόγελο και η στάση του σώματος έκαναν προσιτό τον γερμανοθρεμμένο νομπελίστα μεγαλοαστό, δεν ισχύει το ίδιο για τον Τόμας Μαν. Το σοβαρό ύφος και η άκαμπτη φιγούρα δείχνουν έναν άνθρωπο που έπαιρνε τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Η φωτογραφία μάλλον προέρχεται από την περίοδο που ζούσε στην Καλιφόρνια, όπως φαίνεται από τα φύλλα του φοίνικα που διακρίνονται πίσω από το παράθυρο.

Ναι, είναι ολοφάνερο από το γραφείο του ότι ο Ντ' Ανούντσιο ήταν πρίγκηπας.

Κι ο Γκόμπροβιτς είχε αριστοκρατική καταγωγή, αλλά αυτό που αποπνέει τούτη η φωτογραφία, ο τρόπος που ο συγγραφέας αγκαλιάζει το γατάκι, δημιουργούν μια εντελώς διαφορετική αίσθηση.

Ο Μαρκ Τουαίην μπορεί να έχει πάρει αυστηρό ύφος, αλλά η ακαταστασία του γραφείου φανερώνει κάτι από Τομ Σόγιερ...

Ε ναι, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική η εικόνα του Κέρουακ στο γραφείο του: κόσμος, άδεια μπουκάλια, τασάκια με τσιγάρα και η γραφομηχανή. Γιατί όμως φοράει το καπέλο μέσα στο σπίτι; Άραγε όλα είναι θέμα στιλ;

Καθόλου δε μ' αρέσει αυτή η εικόνα της Ιζαμπέλ Αλιέντε, με τη σιδερωμένη φάτσα και το τεράστιο Mac, κι ας αγαπώ τα πρώτα της βιβλία.

Πόσο μ' αρέσει, από την άλλη, ο Ορχάν Παμούκ! Με τη γάτα του, τον καφέ του κι αυτό το ύφος αριστούχου μαθητή που ποζάρει όλος καμάρι όταν η μαμά του τον φωτογραφίζει να διαβάζει τα μαθήματά του.

Θα κλείσω και σήμερα με το γραφείο ενός καλλιτέχνη και όχι συγγραφέα, του Paul McCartney. Αφενός επειδή οι Beatles έχουν το ελεύθερο να μπαινοβγαίνουν σε οποιοδήποτε post αυτού του blog κι αφετέρου επειδή το γραφείο αυτό, που μπορεί να είναι και τραπέζι κουζίνας, με τις παιδικές ζωγραφιές, τα γράμματα και τα υπολείμματα φαγητού είναι η πιο οικεία, "σπιτική" εικόνα από όλες τις προηγούμενες...

Υ.Γ.: Ποιο γραφείο σας αρέσει πιο πολύ από τα είκοσι -συνολικά- που ανέβηκαν στο μπλογκ! Περιμένω τη γνώμη σας στα σχόλια.