Το μπαστούνι, μια αρμαθιά κλειδιά, κάτι κέρματα,
η απαλή κλειδαριά, κάτι τελευταίες
σημειώσεις που δε θα ξαναδιαβαστούν
τις λίγες μέρες που μου απομένουν, η τράπουλα,
η σκακιέρα, ένα βιβλίο και κάπου στα φύλλα του
η ξεραμένη βιολέτα, ενθύμιο κάποιας βραδιάς
αξέχαστης ασφαλώς αλλά κιόλας ξεχασμένης,
στη δύση ο κόκκινος καθρέφτης πυρπολώντας
ένα δειλινό της φαντασίας. Τόσα και τόσα πράγματα,
ομπρέλες, πίπες, άτλαντες, φλιτζάνια, μπιχλιμπίδια
που δουλεύουν για χάρη μας σαν αμίλητοι σκλάβοι,
τυφλά, και απολύτως βουβά!
Θα επιζήσουν πέρ' από τη λήθη μας.
Δίχως να ξέρουν καν πως έχουμε υπάρξει.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης, Το εγκώμιο της σκιάς, Εκδόσεις Πλέθρον.
η απαλή κλειδαριά, κάτι τελευταίες
σημειώσεις που δε θα ξαναδιαβαστούν
τις λίγες μέρες που μου απομένουν, η τράπουλα,
η σκακιέρα, ένα βιβλίο και κάπου στα φύλλα του
η ξεραμένη βιολέτα, ενθύμιο κάποιας βραδιάς
αξέχαστης ασφαλώς αλλά κιόλας ξεχασμένης,
στη δύση ο κόκκινος καθρέφτης πυρπολώντας
ένα δειλινό της φαντασίας. Τόσα και τόσα πράγματα,
ομπρέλες, πίπες, άτλαντες, φλιτζάνια, μπιχλιμπίδια
που δουλεύουν για χάρη μας σαν αμίλητοι σκλάβοι,
τυφλά, και απολύτως βουβά!
Θα επιζήσουν πέρ' από τη λήθη μας.
Δίχως να ξέρουν καν πως έχουμε υπάρξει.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης, Το εγκώμιο της σκιάς, Εκδόσεις Πλέθρον.
Εξαιρετικο ποιημα. Μου θυμιζει το αλλο της Δημουλα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ περιττα ολα, μην κλαιτε
Στον κοσμο αυτο μοναχα εσεις ζειτε αιωνια
Μ.Κ.
Αν και δε μ' αρέσει η Δημουλά, αυτό το δίστιχο ίσως με κάνει να αλλάξω γνώμη... Όντως, υπάρχει εκλεκτική συγγένεια με το ποίημα του Μπόρχες. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!
Διαγραφή