ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΛΩΜΟ

     Στα "Τετρακόσια Χτυπήματα", τη σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία του Τριφό, ο μικρός Αντουάν Ντουανέλ έχει φτιάξει ένα εικονοστάσι που περιέχει μόνο ένα πορτρέτο του Μπαλζάκ· αν είχα κι εγώ εικονοστάσι, θα ήταν παρόμοιο: θα είχε μόνο ένα πορτρέτο του Σολωμού κι ένα του Παπαδιαμάντη. Ούτε του Κανέτι, ούτε του Ντοστογιέφσκι, ούτε καν του Μέλβιλ -φαίνεται τελικά ότι η γλώσσα είναι η πιο βαθιά μας ρίζα. Αυτούς τους δύο, γιατί "κράτησαν τον πόνο στο σωστό του ύψος", όπως γράφει κι ο Νίκος Καρούζος στο ποίημά του για τον Παπαδιαμάντη· γιατί έγραψαν αντίστοιχα τον "Λάμπρο" και το "Χωρίς Στεφάνι". Υπάρχουν ένα σωρό έργα τους για να τους δώσουν την πιο σπουδαία θέση στην ελληνική λογοτεχνία, για μένα όμως, για το δικό μου εικονοστάσι, αρκούν αυτά τα δύο: ο "Λάμπρος" και το "Χωρίς Στεφάνι".

Υ.Γ. Στην παρακάτω διεύθυνση (papadiamantis.org/multimedia/61-video/145-to-skoteino-trygoni-tv), μπορείτε να δείτε τα 36 επεισόδια της σειράς "το σκοτεινό τρυγόνι", που γύρισε η ΕΡΤ το 2011 για τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Παπαδιαμάντη. Στο παρακάτω βίντεο, βλέπουμε το αφιέρωμα της εκπομπής "Εποχές και Συγγραφείς" στον κορυφαίο συγγραφέα.