ΜΟΚΑ ΝΤΙΚ

     "Κανένα νέο από τον Μόκα Ντικ;" Μ' αυτή την ερώτηση αποχαιρετούσε ο ένας φαλαινοθήρας τον άλλο, στ' ανοιχτά του Ειρηνικού Ωκεανού, στις αρχές του 19ου αιώνα, ζητώντας να μάθει αν η θρυλική φάλαινα- αλμπίνος που έπλεε κοντά στο νησί Μόκα κι έκανε φονικές επιθέσεις στα φαλαινοθηρικά ήταν ακόμα ζωντανή. Ίσως κι ο Μέλβιλ, όταν το 1841 είχε μπαρκάρει με το Acushnet, να' χε απευθύνει την ίδια ερώτηση σε κάποιο συνάδελφό του· πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι, το 1839 είχε διαβάσει στο περιοδικό Knickerbox ένα άρθρο με τίτλο "Μόκα Ντικ ή η λευκή φάλαινα του Ειρηνικού", το οποίο έμελλε να εμπνεύσει το magnum opus του, "Μόμπι Ντικ". Ο Μόκα Ντικ, λοιπόν, κατά τρόπο παρόμοιο με τον μυθιστορηματικό αδελφό του, ήταν μια μορφή νέμεσης για τους φαλαινοθήρες: λέγεται ότι είχε σκοτώσει περισσότερους από 30 ανθρώπους, είχε επιτεθεί σε 3 φαλαινοθηρικά και 14 βάρκες και είχε βυθίσει 2 εμπορικά πλοία, μέχρι τελικά να σκοτωθεί από Σουηδούς φαλαινοθήρες στα τέλη της δεκαετίας του 1850.
     Αυτή την πραγματική ιστορία αφηγείται στο βιβλίο του ο συγγραφέας Brian Heinz. Το βιβλίο, που φαίνεται ότι είναι πιο πολύ με το μέρος της φάλαινας, απευθύνεται σε παιδιά· ίσως είναι κάπως περίεργο για ένα παιδικό βιβλίο να μιλά για τον θάνατο τόσων ανθρώπων, ωστόσο, τα παιδιά πολλές φορές ταυτίζονται περισσότερο με τα ζώα και, σε τελική ανάλυση, με τη σφαγή των φαλαινών που συντελείται ακόμα και σήμερα από τα ιαπωνικά φαλαινοθηρικά, είναι ωραίο να βλέπει κανείς το θύμα να παίρνει το αίμα του πίσω - κι αυτό γίνεται με εντυπωσιακή εικονογράφηση από τον καλλιτέχνη Randall Enos. Οι ναϊφ εικόνες του θυμίζουν τα χρώματα του Γκογκέν και τα επαναλαμβανόμενα σχέδια της θάλασσας μοιάζουν με τα σχέδια στα τατουάζ των Μαορί, όπως τουλάχιστον τα έχει απεικονίσει ο Ούγκο Πρατ στην "Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας", άλλη μια ναυτική περιπέτεια που μας ταξιδεύει στις θάλασσες του Νότου...

Πηγές: www.theatlantic.com,
            history1800s.about.com